نظر وارده؛
معرفی رقص به‌عنوان نماد اقوام ایرانی در رسانه ملی
حضور برخی اقوام به عنوان گروه‌های شادی‌آفرین در برنامه‌های مجری‌محور تلویزیون اهمیت زیادی در تصویرسازی ذهنی برای نهادینه شدن تصویر رقص در ذهن مخاطبان دارد.
به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، جامعه ایران متشکل از اقوام و نژادهای گوناگون است که در کمتر کشوری چنین تنوع بالایی به چشم می‌خورد. توجه و معرفی اقوام مختلف ایرانی در رسانه ملی سیاست و رویکرد مبارکی به شمار می‌آید که در سال‌های پس از انقلاب به‌خوبی دنبال شده است.
موضوعاتی مانند زبان و گویش، باورها و اعتقادات دینی، مذهبی، آداب و رسوم پسندیده، معماری، صنایع‌دستی، نوع پوشش و خوراک این افراد می‌تواند سوژه‌های مناسبی برای معرفی اقوام ساکن در پهنه ایران اسلامی باشد.
با این حال رویکرد فیلم‌سازان، مستند‌سازان و تولیدکنندگان میان‌برنامه‌های دیداری و شنیداری بر ارائه پررنگ موسیقی، پوشش و رقص‌های محلی متمرکز شده است. رسانه ملی نیز از به تصویر کشیدن انواع این رقص‌ها ابایی ندارد و در برنامه‌هایی با مناسبت یا بی مناسبت، اقدام به پخش تصاویر مربوط به رقص محلی ایرانیان می‌کند.
نماد اقوام ایرانی چیزی بالاتر از رقص محلی
گویی تلاشی در جریان است که رقص را به‌نوعی ارزش و نماد برای اقوام ایرانی تبدیل نماید. شاید بعضی افراد این نکته را بر اساس حافظه تصویری خود در مورد اقوامی مانند کرد، بلوچ یا مردمان عشایر به سادگی تصدیق کنند؛ زنان و مردانی که با لباس‌های زیبا، شکیل و رنگارنگ در تولیدات مستند یا سریال‌های شبکه‌های مختلف رسانه ملی در حال رقص هستند.
همچنین حضور برخی اقوام به عنوان گروه‌های شادی‌آفرین در برنامه‌های مجری‌محور تلویزیون، برای نهادینه شدن این تصویر در ذهن مخاطبان اهمیت و نقش ویژه‌ای دارد. البته این تصاویر شاید در کوتاه‌مدت بتواند تصویر شادی و خوشحالی اقوام ایرانی را نشان دهد اما این واقعیت قابل انکار نیست که پوشش مجلل، رقص و موسیقی فعالیت همیشگی مردمان ایران نیست و تلاش و کار، آئین‌های با اصالت اخلاقی و دینی قومیت‌ها، نخبگان و ... نقاط قوت و افتخارآمیز اقوام است که در تصویر رسانه ملی، کمتر به چشم می‌آید!
اصالت مردمان ما به شجاعت و کار است
ما در مقام بیان حکم شرعی رقص محلی و به تصویر کشاندن آن از رسانه ملی نیستیم و فقط ابعاد فرهنگی و اجتماعی این پدیده مورد توجه است. نقش تلویزیون در هدایت و راهبری فرهنگ جامعه قابل انکار نیست و حساسیت متولیان و دغدغه مندان فرهنگی بر عملکرد آن موجّه و قابل درک است.
به‌عنوان نمونه در مراسم روز دانشجوی امسال در یکی از دانشگاه‌های فنی-مهندسی کشور، برنامه رقص و موسیقی توسط دختران و پسران دانشجو با لباس‌های محلی برگزار شده است؛ این جریان نشان می‌دهد که آدرسِ‌غلط رسانه ملی مسیر خود را در جامعه پیدا کرده و حتی در لایه فرهیخته اجتماع نیز نفوذ کرده است.
به بهانه قومیت به کام قاتلین شریعت رضوی‌ها
مراسم روز دانشجو نماد مبارزه با استکبار و استعمار بوده و این رویداد از مسیر خود منحرف شده است و از موضع آرمان‌خواهی به سطحِ نازل موسیقی و رقص کوچ کرده است. این انحراف، قبلاً نیز در جشنواره فیلم فجر دیده می‌شد که رسالت خود را فراموش کرده و در برخی سال‌ها، هم‌زمان با سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و به همین مناسبت، پیام‌های ضد فرهنگی، دینی و انقلابی به جامعه القا می‌شود.
حاصل کلام اینکه، اقوام ایرانی نمادها و میراث ارزشمندتر از رقص و موسیقی هم دارند که رسانه ملی باید تلاش کند تا افزون بر حفظ این اصالت‌ها، مردم را به سوی ارزش‌های اخلاقی اقوام و نژادهای ساکن در ایران رهنمون نماید. /882/ 703/
محمدمهدی نیکخو فرد، طلبه سطح سه حوزه علمیه قم
ارسال نظرات
نظرات بینندگان
نکته جالبی بود که متاسفانه خیلی ها به آن توجه نمی کنند
ممنون از رسا که این نکته را منتشر کرد
و تشکر زیاد از نویسنده محترم که به چنین نکته جالبی اشاره کردند
ان شاء الله صداو سیما و مسئولان فرهنگی به این نکته مهم دقت داشته باشند و اقوام ایرانی را با نمادهای اصیل و با فرهنگ خود معرفی کنند
مثلا نماد مردم بختیار ظلم ستیزی و پناهگاه امامزادگانبودن است و...