مناجات شعبانیه ترجمان ناله های امیرمومنان است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین علیرضا پناهیان تولیت مدرسه علمیه دارالحکمه، امروز به صورت مجازی به شرح مناجات شعبانیه پرداخت و گفت: شرایط کنونی که فرصت انسان برای مطالعه و قرائت مناجات بیشتر شده بهترین فرصت برای رجوع به معانی و آشنا شدن با شرح های گوناگون است.

وی با بیان اینکه مناجات شعبانیه با صلوات و درود بر پیامبراکرم(ص) و اهل بیت(ع) آغاز می شود، ادامه داد: طبق سفارشات و فرمایشات اهل بیت(ع) هر دعایی را باید با صلوات آغاز کرد این دعا نیز با صلوات شروع می شود.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان با اشاره به اینکه علت های فراوانی برای این آغاز وجود دارد، اظهار داشت: گویا خداوند متعال تا کسی ولایت اهل بیت(ع) را نداشته باشد و آن بزرگان را به بزرگی یاد نکند صدای او را نمی شنود تا به دعایش پاسخ دهد.

تولیت مدرسه علمیه دارالحکمه با تاکید بر اینکه تبعیت از ولایت اولیای الهی شناسنامه افراد در عالم محشر است، ابراز کرد: در عالم دنیا نیز اگر کسی بخواهد در محضر خداوند حاضر شود شناسنامه خود را که تبعیت از اولیای الهی است باید نشان دهد بنابراین صلوات آغازین دعا به نوعی کارت معرفی مناجات کننده است.

وی افزود: اگر کسی این کارت معرفی را با عشق و ارادت به خداوند متعال نشان دهد و صلوات را لقلقه زبان نکند بلکه با یک علاقه این صلوات را بفرستد راه برای دعای او باز می شود.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان به نخستین فراز مناجات شعبانیه اشاره کرد و گفت: امیرمومنان در نخستین فراز سه کلمه پی در پی و عجیب را بیان می فرمایند و بسیار بی مقدمه این دعا شروع می شود و می فرمایند وَ اسْمَعْ دُعَائِي إِذَا دَعَوْتُكَ وَ اسْمَعْ نِدَائِي إِذَا نَادَيْتُكَ وَ أَقْبلْ عَلَيَّ إِذَا نَاجَيْتُكَ؛ یکی از عجایب این دعا همین بی مقدمه آغاز شدن آن است.

تولیت مدرسه علمیه دارالحکمه ادامه داد: مناجات شعبانیه سخن کسی است که دیگر طاقت ندارد و از یک راه دوری آمده و تنها می خواهد ناله بزند با اینکه می داند خداوند منتظر است تا سخنش را بشنود اما می خواهد گاهی فریاد بزند، گاهی نجوا سر دهد و گاهی دعا کند.

وی به فراز دیگر مناجات شعبانیه اشاره کرد و ادامه داد: حضرت در این فراز می فرمایند: فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَيْكَ وَ وَقَفْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ مُسْتَكِينا لَكَ مُتَضَرِّعا إِلَيْكَ رَاجِيا لِمَا لَدَيْكَ ثَوَابِي؛ مقصود از این کلام آن است که بارالها؛ من فرار کردم و به سمت تو آمدم. واژه بین یدیک؛ معنا و مفهموم بسیار زیبایی دارد گویی یک کوچکی در پناه بزرگی قرار گرفته و در دست های قدرت ایشان پناهنده شده است.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان افزود: حضرت در این فراز خطاب به پروردگار می فرمایند: من متضرع درگاه تو هستم؛ حضرت در این دعا چیزی جز تضرع ندارند و به گونه های مختلف این تضرع را بیان می فرمایند. بیاناتی که در مناجات شعبانیه مطرح شده از اعماق وجود امیرمومنان علی(ع) است و این سخنان ساده‌ای نیست بلکه حضرت همه این بیانات را با همه وجود درک و لمس کردند.

تولیت مدرسه علمیه دارالحکمه با تاکید بر اینکه مناجات شعبانیه ترجمان ناله های امیرمومنان علی(ع) است، اظهار داشت: ایشان در این مناجات به شدت خویش را دست خالی بیان می کنند؛ مناجات شعبانیه ناله بی مقدمه و پر از التماس، اصرار و ضجه‌های یک فقیر محض در محضر غنی مطلق است. در کنار این فقر آن دل عاشقی است که امام علی(ع) را به این تضرع وادار کرده است.

وی افزود: اگر کسی با عشق پروردگار و اهل بیت(ع) آشنا باشد حاضر نمی شود کلمه عشق را برای معنای دیگری در زمین استفاده کند. مناجات شعبانیه فراتر از دعا است./813/پ202/ب1