سود دانشگاه به زیان اساتید
در حالی‌که بین ۶۰ تا ۷۰ درصد آموزش دانشجویان کشور بر دوش اساتید حق‌التدریس است، اما در سال‌های اخیر مشکلات شان بیشتر شده و کسی به فکرشان نیست.
به گزارش خبرگزاري رسا، دستمزد اساتید حق‌التدریس که هر ترم بیش از ۱۰ واحد درسی برای تدریس ندارند ساعتی حدود ۷ هزار و ۵۰۰ تا ۱۴ هزار تومان است و این مبلغ جوابگوی هزینه رفت‌وآمد به دانشگاه هم نمی‌شود. جالب اینکه دانشگاه‌ها هم این حقوق ناچیز را هر ترم یکبار یا حتی سالانه به صورت قسطی واریز می‌کنند!
مشکل حق بیمه پابرجاست
وزارت آموزش و پرورش هنگام استخدام معلمان، افراد حق‌التدریس با سابقه را در اولویت قرار می‌دهد، اما این اقدام در جذب‌های وزارت علوم صورت نمی‌گیرد و بسیاری از اساتید حق‌التدریس در حسرت هیئت علمی شدن می‌مانند.
سال گذشته انجمن اساتید حق‌التدریس دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی موفق شد از سازمان مرکزی تأمین اجتماعی مصوبه‌ای بگیرد تا اساتید حق‌التدریس بتوانند خلأ بیمه‌ای‌شان را خود پرداخت کنند. این نهاد حتی دانشگاه‌ها را هم مجاب کرد که بخشی ازحق بیمه آن‌ها را پرداخت و بقیه آن را خود اساتید واریز کنند، اما به دلیل افزایش نرخ بیمه برخی دانشگاه‌ها و بسیاری از اساتید حق‌التدریس توان پرداخت نداشتند. چون حقوق این اساتید به قدری پایین است که اگر قصد واریز حق بیمه ماهانه را هم داشته باشند باید از پس‌انداز نداشته خود علاوه بر حقوق خرج کنند. اینگونه شد که حتی این پیگیری هم برای حمایت آن‌ها به جایی نرسید.
دریغ از یک نسخه قرارداد
اساتید حق‌التدریس نگاهی انتقادی به مسئله اخذ مالیات هم دارند؛ چراکه طبق قوانین وزارت دارایی کسانی که درآمد سالانه‌شان کمتر از ۳۶ میلیون تومان است از پرداخت مالیات معاف هستند، اما اساتید حق‌التدریس با سالانه بین یک تا ۲ میلیون تومان درآمد، ۱۰ درصد مالیات می‌دهند. چرا در حالی‌که حق‌الزحمه پرداختی به همه اساتید یکسان نیست باید اخذ مالیات آن‌ها یکسان باشد؟
رئیس انجمن اساتید حق‌التدریس دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی روز گذشته با بیان اینکه متأسفانه اساتید حق‌التدریس در حوزه‌های مختلفی دچار مشکل هستند و در حق آن‌ها اجحاف می‌شود، گفت: «متأسفانه گاه از زبان مسئولان می‌شنویم که وزارت علوم اساتیدی به عنوان حق‌التدریس ندارد و این گفته آزاردهنده‌ترین مطلبی است که این گروه از اساتید با سال‌ها سابقه کاری می‌شنوند. هیچکدام از اساتید حق‌التدریس استخدام وزارت علوم نیستند و اغلب دانشگاه‌هایی که با آن‌ها قرارداد می‌بندند، از ارائه یک نسخه قرارداد به آن‌ها امتناع می‌کنند (درحالی‌که این موضوع حق مسلم‌شان است) چراکه در قرارداد‌ها ساعات و میزان حق‌الزحمه ذکر شده با اصول قانونی و حقوق بشر سازگاری ندارد، همچنین تعهد عدم مطالبه بیمه از اساتید اخذ شده‌است، بنابراین اگر اساتید به وسیله آن شکایت کنند، دانشگاه محکوم خواهد بود.»
سود دانشگاه در اخراج استاد
زهرا قدسی تأکید کرد: «طبق قوانین کار و تأمین اجتماعی، دانشگاه‌ها ملزم به بیمه کردن اساتید هستند، اما این موضوع شامل اساتید حق‌التدریسی نمی‌شود و پس از آنکه سال‌های عمر خود را برای تحصیل دانشجویان صرف کردند نمی‌توانند بازنشستگی و مزایای بیمه‌ای داشته باشند. البته این موضوع را طی نامه‌نگاری‌هایی با سازمان تأمین اجتماعی در میان گذاشته‌ایم و آن‌ها حل این موضوع را به یکی از دانشگاه‌ها بخشنامه کردند، اما متأسفانه چندی بعد سازمان مرکزی همان دانشگاه از واحدهایش خواست تا از به کار‌گیری اساتید فاقد بیمه خودداری کنند.»
به گفته قدسی «آیا مسئولان می‌توانند شب‌ها سر آسوده بر بالین گذارند در حالی‌که از دادن ترمی ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان حقوق اساتید حق‌التدریس خودداری یا این مقدار ناچیز را تقسیط می‌کنند؟ حال آنکه بین ۶۰ تا ۷۰ درصد آموزش دانشجویان کشور بر دوش اساتید حق‌التدریس است.»
دهن‌کجی وزارت علوم
عضو اصلی مرکزی شورای راهبردی اساتید تصریح کرد: «از وزیرعلوم تقاضا داریم در رویه این موضوع تجدید نظر و قرارداد‌های اساتید حق‌التدریس را بررسی کند تا بداند که چقدر از داشتن حقوق اولیه‌مان محروم هستیم؛ هرچند که می‌دانیم این کار را نمی‌کنند، چون دلشان نمی‌خواهد ما حقوق و مزایا داشته باشیم.»
وی با بیان اینکه هنگام پیگیری خواسته‌هایشان از وزارت علوم بعضاً با رفتار ناشایست و تندی مواجه می‌شوند، عنوان کرد: «اگر وزارت علوم به نیرو نیاز ندارد، چرا دانشگاه‌ها نسبت به جذب اساتید حق‌التدریس اقدام می‌کنند و اگر نیاز است چرا آن‌ها را در اولویت جذب قرار نمی‌دهد و کار به پیگیری امور آن‌ها می‌رسد، فعالیت اساتید حق‌التدریس را در رسانه‌ها منکر می‌شوند.»
فاصله چشمگیر در دستمزد‌ها
یکی از خواسته‌های انجمن اساتید حق‌التدریس دانشگاه‌ها این است که اگر وزارت در حال حاضر شرایط رسمی کردن ندارد، میزان حقوق آن‌ها را با میزان حقوق حق‌التدریسی اعضای هیئت علمی (حداقل ساعتی ۵۰ هزار تومان) برابر کند. وقتی برخی اساتید حق‌التدریس تجربه و سابقه‌ای کمتر از اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها ندارند، چرا نباید این برابری برای آن‌ها اعمال شود؟
از دیگر مسائل مهمی که این اساتید را آزار می‌دهد، شرایط سنی برای استخدام است. درحقیقت آن‌ها در سال‌های دانشجویی ارشد و دکتری با این عنوان که فعلاً نمی‌توانند جذب شوند و باید حق‌التدریسی را تجربه کنند، به فعالیت پرداختند و حال که فراخوان‌های جذب اعلام می‌شود، شرط سنی اعلامی (۴۰ سال) پایین‌تر از سن آن‌ها است./1360/
منبع: روزنامه جوان
ارسال نظرات