آوازی خوش البته از دور دست

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، هرگاه این ضرب المثل معروف را می شنوم که می گوید " آواز دُهل از دور خوش است" به یاد افرادی می افتم که در عمرشان از ایران که چه عرض کنم، از شهر محل سکونتشان هم پا را آنطرف تر نگذاشتند، یا نهایت سفر خارج از کشوری که رفته باشند، عراق بوده، آن هم پیاده روی اربعین، چون شنیدند همه چیز رایگان است، آن وقت این گونه اشخاص برمی گردند و با یک ژست روشنفکرانه ابرو بالا انداخته و این جمله کلیشه ای را تکرار می کنند که جای ما ایران نیست، اینجا آزادی بیان نداریم، ای کاش بجای مرگ برآمریکا گفتن از آنها با کلاس بودن را یاد بگیریم، خوش بحال مردمانش، چه آزادی بیانی دارند.

به این دسته از آدم ها باید گفت اگر سفر واقعی به خارج نداشته اید، ولی این توانایی را که داری یک سفر مجازی به آمریکا  انجام دهید، کافی است یک سرچ بزنید فرقه داوودیه تا ببینید آمریکا چه آزادی بیانی دارد؛ این دسته از آدم ها شاید رسانه ملی را دنبال نمی کنند، چرا که چند وقت پیش یک آقایی که برخلاف اسم و رسمش اصلا، زیبا کلام نمی گوید، با آزادی بیان کامل در رسانه نظام جمهوری اسلامی، نظام را زیر سوال می برد و از حکومت منحوس رضا پهلوی دفاع می کند، البته همین آقا در دانشگاه های همین نظام تدریس کرده و با پول بیت المال همین نظام لپهایش گل انداخته است، بگذریم از آنجایی که آواز دهل از دور خوش است، اجازه بدهید با یک مقدمه برایتان بگویم چه اتفاقی برای فرقه داوودیه افتاده است.

از گذشته های دور تا به عصر حاضر، فرقه، محصول کج اندیشی و کج فهمی عده ای از دین و مذهب بوده، مثلا در دین اسلام خوارج در اثر جزم اندیشی و افراط در جریان جنگ صفین ظهور کردند؛ بعد از قیام زید بن علی عده ای که سربزنگاه دست از حمایت او برداشتند، به علت برداشت ناصحیح زید را مهدی موعود خوانده و فرقه زیدیه را ساختند، اگر به تاریخ صدر اسلام نگاهی بیندازیم، مشاهده می کنیم فرقه ها محصول تفکر التقاطی و روشنفکرنمایی هستند.

 ناووسیه، فطحیه، واقفیه،معتزله، مرجئه، ماتریدیه، هیچ کدام از این قاعده مستثنی نبودند، فرقه های امروزی نیز این خط و سیر را دنبال می کنند و این جریان مختص فرق اسلامی هم نیست بلکه تمامی فرق ادیان مختلف از کج فهمی و زاویه گرفتن با دین و مذهب اصلی به وجود آمده اند.

یکی از فرقی که در قرن بیست و یک میلادی و در کشوری که ادعای آزادی بیانش گوش فلک را کر کرده است، فرقه داوودیه است؛ 19 آوریل 1993 منطقه ویکو در منطقه الک در ایالت تگزاس ایالات متحده آمریکا صحنه لشکرکشی تانک‌های ارتش و هجوم ماموران فدرال این کشور به مزرعه «جبل کارمل» بود. ساکنان این مزرعه را افراد معتقد به فرقه‌ای موسوم به داوودیه تشکیل می‌دادند که از سال 1955 به این سو با جدا شدن از کلیسای ادونتیست‌های روز هفتم، تحت رهبری فردی به نام دیوید کورش اعلام موجودیت کرد. 

محاصره مزرعه با حضور تانک‌های ارتش شکل جدی‌تری به خود گرفت؛ این محاصره بعد از 51 روز بدون داشتن نتیجه ادامه داشت تا اینکه پلیس سعی کرد با استفاده از گاز اشک‌آور ساکنان مزرعه را وادار به تسلیم کند. حمله پلیس فدرال به مزرعه منجر به آتش‌سوزی شد؛ آتشی که در آن حدود 76 تن از اعضای این فرقه از جمله دیوید کورش رهبر آن سوختند. دادگاه نمایشی که در سال 2000 میلادی برای بررسی دلیل رخ دادن این حادثه و مرگ این افراد برگزار شد، در اقدامی عجیب اعضای این گروه را عامل بروز آتش‌سوزی و مرگ‌شان قلمداد کرد. در واقع دولت آمریکا به بهانه نگرانی از وضعیت بهداشتی مزرعه و پیشگیری از آزار و اذیت کودکان و در پی خسته شدن نیروهای پلیس فدرال دستور حمله تانک‌ها را به مزرعه صادر کرده بود. اما شواهد و مدارک موجود حاکی بود که شیوه برخورد ماموران فدرال منجر به بروز آتش‌سوزی وسیع در ساختمان مزرعه شده بود؛ آتشی که در زمان کوتاهی کل ساختمان را با ساکنانش سوزاند و یک کشتار فرقه‌ای را در تاریخ جنایت علیه بشریت توسط آمریکاییان ثبت کرد.

سوزاندن پیروان فرقه دیویدیان نمادی از حقوق بشر آمریکائی است، به دلیل اهمیت آن مورد توجه رهبر معظم انقلاب قرار گرفت و ایشان در خطبه‌های نماز جمعه‌ تهران در تاریخ ۲۹/۰۳/ ۱۳۸۸ فرمود در خود آمریکا انسان واقعاً تعجب میکند هشتاد و چند نفر از وابستگان فرقه‌ی داوودی را زنده زنده در آتش سوزاندند. این که دیگر جای انکار نیست. هشتاد تا مرد، زن، بچه در این خانه، زنده زنده سوختند. شما حقوق بشر میفهمید یعنی چه!؟ "

ما در صدد تطهیر فرقه داوودیه نیستیم بلکه آنچه در این قضه پررنگ و مشهود است موضوع آزادی بیان در جوامع غربی است، آمریکایی که به وجود آورنده داعش، القاعده و بن لادن است واز آن ها همه جانبه حمایت می کند، وقتی گروهی مخالف سیاست خودشان باشد باید با شدیدترین نوع برخورد و با ایجاد پرونده امنیتی با او روبرو  شوند.

فرقه گرایی خصوصاً از نوع رادیکال آن در جهان اسلام یک مسئله مذهبی نیست بلکه طرح سیاسی از سوی دشمنان اسلام به ویژه آمریکا و رژیم صهیونیستی برای ضربه زدن به اسلام است.

دم زدن از آزادی بیان توسط رژیمی که دستش به خون فرقه داوودیه آغشته است، بیشتر شبیه به یک طنز است، چگونه باید باور کرد که دولتمردان آمریکا مدافع حقوق ملت ها و آزادی بیان می باشند در حالیکه مرگ جورج فلوید نمونه دیگری از محصول آزادی پوشالی آمریکاست.

خلاصه اینکه آزادی بیان آمریکا شبیه همان طبل تو خالی است که آوازش از دور خوش است.