وحدت مسلمانان؛ تداوم راه رسول الله / به ندای کفار اعتماد نکنیم

اشاره: یکى از اهداف و آرمانهاى مسلمانان، وحدت اسلامى است و مصلحان مسلمان مى کوشیدند تا در جهان اسلام اتحاد و همگرایى به وجود آید و امام على(ع) به عنوان مصلح از منادیان و طلایه داران اتحاد مى باشد، او خود را شیفته و حریص ترین انسان نسبت به وحدت مسلمانان دانسته و یکى از علل بیست و پنج سال سکوت خود در برابر خلفا را حفظ وحدت اسلامى یاد نمود و از سوى دیگر همه مسلمانان را به همسویى و همدلى فراخواند تا اتحاد نهادینه شده و شجره طیبه آن به بار بنشیند.

به همین خاطر خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، گفتگویی با ماموستا یدالله محمدی امام جمعه سابق قروه، دهگلان و بیجار انجام داد که مشروح آن را در زیر می خوانید:

رسا ـ نظر شما در مورد اهمیت وحدت شیعه و سنی چیست؟

امروز همانطور که مشاهده می کنیم تمام کشورهای حکام مرتجع عرب و غیرعرب و تمام کشورهایی که منافعشان با اسلام سازگار نیست همگی علیه اسلام جمع شدند و به طور مثال همین الان دارند روی طالبان و کشورهایی که نامشان اسلام است ولی بر ضد اسلام هستند کار می کنند و می خواند اسلام را منهدم و نابود کنند و به نظرم در این زمان ضرورت وحدت بیشتر از هر زمانی احساس می شود و همانطورکه پیامبر خدا وقتیکه وارد مکه شد برای مسلمانان، دو به دو عقد اخوت و برادری ایجاد کرد تا اسلام بتواند مستحکم شود، امروز جهان اسلام نیز به همین شکل است و مسلمانان با هر عقیده و قومیتی باید به این فکر باشند که اگر می خواهند عزتشان را حفظ  کنند و به عزت صدر اسلام برگردند و بتوانند آنگونه که خدا میخواهد حکومت جهانی و عدالت گستری را شروع کنند باید با هم باشند و از هم جدا نشوند.

رسا ـ وحدت شیعه و سنی در نزد دشمنان چه جایگاهی دارد؟

امروز می دانیم که غده سرطانی عالم، حکومت جعلی و منحوس یهود علیه مسلمین از هیچ چیزی ابا ندارد و از هیچ کاری دریغ نمی کند و سعیش بر این است که اسلام را واقعا نابود و ازبین ببرد چراکه انفکاک مسلمین کمک بسیار بزرگی به رسیدن منحوس یهود به باوورها و اهدافی که دارند و متاسفانه ما میبینیم که نامی از اسلام که حکومت کند و در صدر باشد و احکام آن احکام شرعیت باشد در جایی جز ایران وجود ندارد و مسلمامان عالم هم دارند از ایران تعصی می کنند پس ما ایرانی و مسلمان باید مثل حضرت امام پیش برویم و مسلمانان عالم را تحت پوشش حمایت امنیتی خودمان قرار دهیم و نگذاریم بیشتر از این به اسلام ظلم شود.

رسا ـ آیا اسلام می تواند جهانی شود؟

شاید بعضی ها تصور کنند که با این اسلام که امروزه واقعا از هر سو به آن هجمه وارد می شود نمی توان حکومت جهانی اسلامی را برپا کرد اما من میگویم می شود همانگونه که شریعت می گوید لِيُظهِرَهُ عَلَى الدّينِ كُلِّهِ خدا اسلام را برای یک دهکده، شهر و یک کشور نفرستاده حکومت کند بلکه اسلام را برای دنیا فرستاده است و سناتورهای کشورهای غربی این مهم را خوب می دانند که هدف اسلام اوج است و اگر به آن جایگاه کامل خود برسد که ظلمی باقی نماند و ناعدالتی و فساد از بین برود منافع آن ها نیز خود به خود ازبین می رود پس آنها به همین خاطر می خواهند اسلام را نابود کنند و به گفته قرآن کریم آنها پیامبر خدا و دین اسلام را می شناسند اما چون اسلام با مطامع دنیوی آنها در تضاد است در صدد ازبین بردن آن هستند پس مسلمان هم باید فهیم، اهل خرد، باتقوا، نجیب و با بصیرت باشد و بر این اساس حرفی از تفرقه میان مسلمین زدن و یا هر گفته یا نوشته ای که باعث شود میان مسلمین تفرقه و انفاک ایجاد شود به نظرم حرام است همانگونه که مقام معظم رهبری سالها بر این مهم پای فشاری کردند و فرموند باید مسلمین از هرچیزی که باعث اختلاف شود پرهیز کنند.

اشاره ـ آیا به نظر شما تفاوت های فقهی و کلامی خود موجب تفرقه نمی شود؟

نه به هیچ وجه تنوع در فتواها و نظریات منجر به اختلاف نمی شود بلکه این اختلاف در مذاهب خود رحمت است و باید تفاوت های مذهبی و کلامی را به چشم یک پتانسیل خیلی قوی نگاه کرد که می تواند اسلام را گسترش بدهد و برادرانمان را در باورهایشان معذور بدانیم که من سنی یا شیعه معذورم که اینگونه باشم اما توجه داشته باشیم که این نام ها باعث نشود از هم فاصله بگیریم بلکه باید عامل وحدت بیشتر شود تا به اذن خداوند بتوانیم به مدینه فاضله ای که در شرع معظم ترسیم شده است دست پیدا کنیم.

اشاره ـ آیا معنای وحدت دست کشیدن از عقیده خود است؟

بعضی از طبقه عموم اجتماع و نه از اهل علم فکر می کنند با هم بودن و وحدت به معنای دست برداشتن از مقدسات مذهب اون شخص است اما در واقع وحدت و با هم بودن به معنای پرورانیدن باورهای یکدیگر و حتی بعضی وقت ها استفاده از باورهای طرف مقابل است چراکه همه مذاهب می تواند در مساله ای که در مذهبش خوب کار نشده است، از فتواهای مذهب دیگری استفاده کند و آن را یک مستمسک برای خودش قرار دهد.

به طور مثال وقتی به مکه معزمه میرویم طبق مذهب شافعی زن و مرد تحت هر شرایطی وضویشان باطل می شود که اهل سنت شافعی به قول ابوحنیفه رجوع می کنند و یعنی اینکه از فتاوای آن مذهب استفاده می کند پس ما مسلمان هم باید بدانیم که جعفری هم مثل همان حنفی است و حنفی هم همان جعفری است و شافعی هم همان جعفری، زیدی، مالکی و حنبلی است و پنج مذهب غالب مسلمین همه شان مثل هم برادر هستند و تمام نظریات فقهیشان مبارک است و کسی در صدد این نیست که نظریه فقهی مذهب دیگری را ازبین و رد کند و نظریه خودش را جایگزین کند بلکه مذاهب باید در صدد استحکام و تقویت همدیگر و پرورانیدن باورهای یکدیگر باشند .

به طور مثال وقتیکه در جایی نظر فقهی می دهم می گویم شافعی چنین فتوایی دارد، جعفری و حنفی هم چنین قولی دارند و می خواهم مردم همه این نظریات را مثل باغ پر از گل داشته باشند ولی چون شافعی هستی باید از فتاوای شافعی استفاده کنی و این هم نظریات فتاوای مذاهب دیگر است که دانستنش خوب است و کسی که عالم باشد در صدد این نیست که مذهب دیگری را منهدم و دیگری را شیعه یا سنی کند بلکه شیعه وسنی هرکدام به جای خود عزیز و محترم و بزرگوار هستند اما زمانی هرکدام از این دو مذهب عزت پیدا میکنند که برادرش را احترام بگذارد و اورا مثل خود بپروراند و نسبت به نظریات فقهی و کلامی مذهبش، حرمت بگذارد که در این صورت اسلام به اوج خود می رساند وگرنه اگر قرار باشد اتحاد را به معنای شیعه یا سنی شدن بدانیم کاملا غلط است که هیچ عالمی به آن معتقد نیست.

اشاره ـ آیا می توان وحدت را در راستای اوامر رسول اکرم و کمک به ایشان دانست؟

اگر میخواهیم ریشه شریعتی که پیامبراکرم آورد قوی ترو با صلابت تر شود باید تفرق از هم را برداریم و من سنی، پیامبر و خاندانش را دوست دارم و شیعه هم همینگونه است که پیامبر و خاندان و اصحاب ایشان را دوست دارد و با هم بودنمان تقویت دین پیامبر و شریعت اسلام است پس اگر ما از هم دور شویم به پیامبر خدا، قرآن و سنت ایشان ضربه زدیم و مسلمین باید بدانند محبت پیامبر به منزله با هم بودن است و اگر کسی بین صفوف مسلمین شکافت ایجاد کند بداند نه قرآن و نه شریعت و نه حتی پیامبر اکرم را دوست دارد و رسول اکرم به خاطر اسلام حتی از عبدالله بن ابی هم که سردسته منافقین است می گذشت و من شیعه یا سنی که نه منافق هستیم و نه خارج از دین به طریق اولی باید نسبت به هم دوست و متحد باشیم و درواقع ما برادران مخلص دینی هستیم که فقط مذهبمان با هم فرق دارد که این مذاهب هم حکم اسلام هستند و سبب انفکاک اسلام نیستند و اگر در خانه ای اسم همه علی باشد پدر چه گونه آنها را بشناسد بلکه باید یکی علی باشد یکی رضا، یکی حسن و یکی حسین باشد و مذاهب هم فقط اسم هستند و در پناه این اسامی، مجهتدین از مذاهب مختلف آمده اند و اجتهادات خوب صادر کردند و  همانطور که در بین مذاهب اسلامی تفاوت دیدگاه وجود دارد در بین علمای یک مذهب هم اختلاف در فتاوا وجود دارد و هیچ اشکالی هم ندارد بلکه موجب قوت اسلام است.

با توجه به آیه «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ» به معنای برادر نسبی و هم خون است و باید تمام مذاهب با هم برادران خونی باشیم و هیچ وقت به کافران اعتماد نکنیم و هیچ گاه آنها منشا اطمینان و فائده نبودند و از زمان پیامبر تا به امروز همیشه موجب بدبختی و گرفتاری برای مسلمین بودند.

اشاره ـ با تشکر از این که وقت ارزشمند خودتان را در اختیار ما قرار دادید.