اتکا به رأی و نظر مردم؛ رمز اقتدار جمهوری اسلامی

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین محمد حاج ابوالقاسم دولابی عصر امروز در ادامه جلسات تفسیر پیش از ترتیل خوانی قرآن کریم در حرم مطهر بانوی کرامت گفت: یکی از مهم ترین عوامل قدرتمندی امت اسلام مشورت است، هر امتی که حاکمانش با مردم خود مشورت کند آن امت و حکومت قوی می شود.

وی افزود: اگر حاکمان به سوی استبداد، خود رأیی و کنار گذاشتن مردم در تصمیمات حرکت کنند، آن حاکمیت ضعیف می شود و در نتیجه آن امت قدرتش را از دست خواهد داد.

نماینده مجلس خبرگان رهبری پیامبر را اهل مشورت توصیف کرد و ابراز کرد: پیامبر اسلام در جنگ ها مشورت می کردند چنانکه مشورت سلمان فارسی در حفر خندق مورد قبول رسول خدا واقع شد، نکته مهم اینجاست که تصمیم گیری نباید در سایه مشورت به تاخیر بیفتد و تصمیم گیر در نهایت یک نفر است و بعد از مشورت تصمیم می گیرد.

استاد حوزه علمیه مشورت را دارای آثار مثبت فراوانی برشمرد و اظهار کرد: اولین پیامد مثبت مشورت برخورداری از یک پشتیبان قوی خواهد بود و این رمز اقتدار و قدرت کسی است که اهل مشورت باشد.

وی ادامه داد: شخصی که مشورت می کند از اندیشه دیگران بهره مند می شود و از دیگر برکات مشورت اتقان و محکم کاری در کارها است، همچنین مشورت موجب دوام و عزت انسان می شود.

حجت الاسلام والمسلمین حاج ابوالقاسم کم شدن خطا را از آثار مشورت دانست و گفت: انسان در سایه مشورت می تواند بسیاری از مشکلات و معضلات خود را حل و برطرف کند؛ جمهوری اسلامی با بیش از 40 سال از عمر با برکت خود با مردم مشورت های متعددی داشته است.

وی با اشاره به مشورت نظام جمهوری اسلامی با مردم ابراز کرد: بیش از 40 انتخابات در کشور ما برگزار شده است که بیانگر اهتمام نظام ما به رأی و نظر مردم است، براساس برخی از آمارها در حدود 900 میلیون برگ رای در طول این چهل سال از مردم اخذ شده است که یکی از مهم ترین رموز اقتدار این نظام است.

نماینده مجلس خبرگان رهبری اظهار کرد: این نظام چون به رأی و نظر مردم متکی است، قدرتمند است، اما برخی از کشورهای حاشیه خلیج فارس و به ظاهر مسلمان که به مردمشان توجهی ندارند، دچار ضعف و زبونی هستند و مجبور شده اند به آمریکای جنایتکار تکیه کنند.

وی رمز استقلال نظام را تکیه بر نظر و مشورت با مردم بیان کرد و تصریح داشت: عدم مشورت و استبداد رأی آثار مخربی از جمله هلاکت و عدم موفقیت، شکست حکومت و حاکمیت و پشیمانی و ندامت را در بر دارد.