نقش مخرب بیگانگان در عملیات رمضان

به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، عملیات رمضان عملیات تهاجمی گسترده نیروهای مسلح ایران، در خلال جنگ ایران و عراق بود که به مدت ۱۷ روز، در تابستان ۱۳۶۱ در جنوب عراق، شمال‌شرقی شهر بصره و در منطقه شلمچه انجام شد. این عملیات در ۵ مرحله، به‌طور مشترک توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به فرماندهی محسن رضایی و نیروی زمینی ارتش به فرماندهی سپهبد علی صیاد شیرازی، طراحی و اجرا گردید.

عملیات رمضان ۴۵ روز پس از آزادسازی خرمشهر انجام گرفت و در این عملیات نیروهای ایرانی برای نخستین بار اقدام به ورود به خاک عراق کردند و عملیات رمضان به عنوان یکی از بزرگ ترین نبردهای زرهی، پس از جنگ جهانی دوم محسوب می‌شود و در این عملیات از نیروهای ایرانی بیش از ۲۰ هزار نفر کشته یا زخمی شدند و در طرف مقابل، تلفات نیروهای عراقی کمتر از ۸ هزار نفر بود.

این عملیات در ۵ مرحله طراحی و در زمینی به وسعت حدود ۱٫۵۰۰ کیلومتر مربع، با هدف تصرف شهر بصره اجرا گردید؛ ولی در نهایت اهداف از پیش تعیین شده آن، محقق نشد. در این نبرد ۳ موج جداگانه از سپاهیان داوطلب، در زمینی مسطح به سوی بصره حرکت کردند و در مرحله سوم این عملیات بیش از ۵۰۰ دستگاه تانک و ۲۰۰ دستگاه نفربر از تیپ ۱۰ زرهی ارتش عراق منهدم شد که در مجموع ۸٫۷۱۵ نفر از نیروهای ارتش عراق کشته، زخمی یا توسط نیروهای ایرانی اسیر شدند.

عملیات رمضان از این نظر دارای اهمیت است، که نیروهای ایرانی برای اولین بار از آغاز جنگ، به صورت گسترده وارد خاک عراق شدند.[1]

در این عملیات دشمن تا دندان ‌مسلح شده بود و با ایجاد خاک‌ریزهای مثلثی شکل که در هرکدام سه مثلث دیگر تعبیه‌شده و بر سر هر مثلث ضد هوایی برای پیشگیری از عبور رزمندگان قرار داده بودند و دارای میدان‌های گوناگون مین بود که کارشناسان جنگی اسرائیل طراحی کرده بودند؛ همچنین سیم‌خاردارهای رشته‌ای و حلقوی کانال‌هایی به عرض و عمق ۴ متر و به طول چندین کیلومتر که فرانسوی‌ها احداث کرده بودند، در مقابل رزمندگان اسلام سد ایجاد کرده بود، اما غافل از این بود که «جوانانی که از سیم‌خاردارهای نفس خود گذشته‌اند، سیم‌خاردارهای دشمن نمی‌تواند، سد راه شود» و آنان را از پیمودن مسیر خود باز نگه دارد.

یکی از سختی های عملیات رمضان این بود که این عملیات در گرمای سوزان تابستان خوزستان و در لهیب گلوله و آتش شکل گرفت و رزمندگانی که دهان را بر زمین و نعمت‌های آن بسته و بر آسمان گشوده بودند تا سیراب از باران رحمت او شوند، دل‌هایشان قرص از مهر و پیوند الهی بود و تکیه‌بر لطف خداوند داشتند و در مقابل تجهیزات استراتژیک دشمن ازجمله دژ مرزی که برای جلوگیری از ورود رزمندگان ساخته‌ شده و به انواع تانک، توپ، تیربار و سلاح‌های سبک مجهز بود؛ ایستادند.

عملیات رمضان از دیدگاه دشمنان اهمیت خاصی داشت و به همین دلیل عراق را با استحکامات و حجم بالای سلاح و استراتژی‌ها جنگی در زمین مسطح که امتیاز برای عراق محسوب می‌شد، پشتیبانی می‌کردند و ازآنجاکه رزمندگان ما رعشه بر اندام دشمن انداخته بودند، اروپایی‌ها در عملیات رمضان احساس خطر می‌کردند تا جایی که سناتور کولواتر آمریکایی در هنگام اجرای عملیات رمضان گفت «جنگ ایران و عراق خطر بزرگی را گوشزد می‌کند و چنانچه ایران در این نبرد پیروز شود تمام خاورمیانه درگیر جنگ تمام‌عیار خواهد شد که ممکن است تبدیل به جنگ جهانی شود».

سرهنگ علی‌اصغر صمیمی از رزمندگان دفاع مقدس در عملیان رمضان می گوید: در عملیات رمضان رزمندگان اسلام در سخت‌ترین شرایط ایستادند و ماندند و مقاومت کردند و اگرچه در این عملیات به اهداف زمینی دست نیافتند؛ اما خسارات شدیدی به دشمن وارد کردند؛ به‌گونه‌ای که دشمن به ‌تلافی خسارات وارده شده که تاب نیاورد به جنگ شهرها متوسل شد و در روز قدس سال ۱۳۶۱ محل استادیوم قدس و اقامه نماز جمعه شهر همدان را مذبوحانه بمباران کرد و بیش از صد نفر از نمازگزاران را به شهادت رساند.

[1] . ناگفته‌های جنگ؛ خاطرات سپهبد علی صیاد شیرازی نویسنده: احمد دهقان، انتشارات سوره مهر، صفحه ۳۴۷.