ماجرای کمکرسانی آیتالله خامنهای به مردم در سیل سیستان + اسناد
تیر ماه 1357 سیل سیستان و بلوچستان مردم مناطق محرومی چون ایرانشهر را به درد سر انداخت. خسارت مالی در کنار کمبود آذوقه و مواد مورد نیاز میرفت تا وضعیت اسفناکی را بر منطقه حاکم کند. در وضعیت نابسمان و عدم رسیدگی نهادهای دولتی به مردم، دستگاه امنیتی رژیم پهلوی به ویژه ساواک نگران میدانداری یک روحانی تبعیدی در کمکرسانی به سیلزدگان است: سید علی حسینی خامنهای.
آیتالله سید علی خامنهای، مبارز خستگیناپذیر نهضت اسلامی که مبارزاتش رژیم پهلوی را به ستوه آورده بود در ۲۸ آذر ۱۳۵۶ به ایرانشهر در جنوب سیستان و بلوچستان تبعید شد. این تبعید تبدیل به فرصتی برای آگاهیبخشی و حضور اجتماعی در بین مردم یکی از محرومترین مناطق ایران شد. به شواهد اسناد و خاطرات اوج این خدمت و مدیریت در سیل تیر ماه 1357 بود. جایی که در غیاب کمکهای دولتی جمعی از روحانیون تبعیدی به سرپرستی آیتالله خامنهای آرامبخش رنج و آلام مردم سیلزده بودند.
به گفته حجتالاسلاموالمسلمین سید حسین مطهری یزدی « آیتالله خامنهای فعالیت چشمگیری در آن خطه داشتند؛ مثلاً برای سیلزدگان و قحطیزدگان آنجا پول جمع میکرد، برای آیتالله صدوقی در یزد و آیتالله بهاءالدین محلاتی در شیراز نامه مینوشتند و درخواست کمک برای فقرای آن منطقه میکردند. ایشان گاهی هم لباس بلوچی میپوشیدند و در تویوتا مینشست و میرفتند به روستاها سر میزدند...»
سید احمد آوایی هم درباره این رابطه میگوید:« تصمیم ما برای رفتن به پاکستان به حسب اتفاق مصادف شد با زمانی که آیتالله خامنهای به ایرانشهر تبعید شده بودند و آقای راشد یزدی همراه ایشان بود که با هم در خانه زندگی میکردند. تابستان 1357 هوا بسیار گرم بود. ما آنجا خدمت آیتالله خامنهای رسیدیم... جوانان زیادی از جاهای مختلف برای دیدار ایشان آمده بودند و اتفاقاً در آن منطقه سیلی هم به راه افتاده بود و آقای خامنهای در مسجدی مسئول جمعآوری کمکهای مردمی بود...»