رهبر معظم انقلاب از زبان آیت الله مهدوی کنی

به گزارش خبرنگار گروه سیره امامین انقلاب خبرگزاری رسا، مرحوم آیت‌الله محمدرضا مهدوی کنی، رئیس فقید مجلس خبرگان رهبری، که از نزدیکان و همرزمان دیرین انقلاب اسلامی محسوب می‌شد، همواره نظرات شفاف و صریحی درباره ویژگی‌های رهبری نظام داشت. در ادامه، به مناسبت سالروز رحلت ایشان بخشی از سخنان و نظرات ایشان درباره رهبر معظم انقلاب اسلامی آورده شده است.

بررسی آرای مرحوم آیت‌الله مهدوی کنی درباره رهبری، نشان‌دهنده نگاهی عمیق و چندبعدی به این مقوله است. ایشان که سال‌ها در کنار رهبر معظم انقلاب فعالیت داشت، در سخنان خود به ویژگی‌های بارز ایشان اینگونه اشاره کرده است: «اگر با نگاه واقع‌بینانه به عملکرد رهبری بنگریم، مسیر ایشان همان مسیر امام خمینی(ره) است. کسانی که با معیار سلیقه‌های سیاسی قضاوت می‌کنند، روش رهبری را برخلاف خواست خود می‌بینند و نمی‌توانند آن را تحمل کنند. در لحظات حساس انقلاب نیز اگر رفتار امام مرور شود، روشن است که رهبری همان مسیر را ادامه داده‌اند. تفسیر تفاوت میان امام و رهبری نه علمی است و نه شرعی، چرا که فقها و حقوقدانان بر استمرار همان خط مشی اتفاق نظر دارند.

امام خمینی (ره) بر قانون تأکید جدی داشت و می‌فرمود: «هرکس بگوید قانون را قبول ندارم، حرف بی‌خود زده است.» در فقه نیز وقتی حکم بر پایه علت عام باشد، به همه موارد تعمیم داده می‌شود. از همین رو، رفتار رهبری ادامه طبیعی همان روش امام است.

آیت‌ الله خامنه‌ای از دوران قم و مشهد تا روزهای انقلاب و زندان شناخته شده بود. او بهترین فرد برای رهبری پس از امام بود و هست. هنگام نامزدی ایشان برای ریاست‌جمهوری، برای اینکه دستش در اداره کشور باز باشد، استعفا از نخست‌وزیری نوشته شد. همان شب اعلام پیروزی، نامه استعفا تقدیم شد تا بتواند دولت جدید را بدون محدودیت تشکیل دهد.

در روزهای رحلت امام(ره) در خرداد ۶۸، سیل خبرنگاران خارجی راهی ایران شدند، چون تصور می‌کردند انقلاب پس از امام فرو می‌پاشد. اما با انتخاب آیت‌الله خامنه‌ای به رهبری، دریافتند که انقلاب پابرجاست و عقب‌نشینی کردند.

امام همواره از اختلاف میان مسئولان و روحانیون انقلابی نگران بود. در آخرین دیدار خود هنگام تنظیم وصیت‌نامه گفت: «من از هیچ چیز جز اختلاف شما نمی‌ترسم. اگر با هم باشید، انقلاب آسیب نمی‌بیند.»

در ماجرای انتخابات ۸۸، کسانی که در برابر نظر رهبری ایستادند، به خود و انقلاب آسیب زدند. اعتراضات، هرچقدر هم جدی، باید از مسیر قانون دنبال می‌شد، نه با رفتارهای خلاف نظام. فتنه یعنی جریانی که حتی سرانش از فریب خود آگاه نیستند.

امام راحل مکرر هشدار می‌دادند که اگر روزی دشمن از شما تعریف کرد، بدانید خطا کرده‌اید. در جریان فتنه ۸۸، برخی رفتارها دشمن را امیدوار کرد. برخی تصور می‌کردند می‌توانند موقتاً از حمایت آمریکا استفاده کنند و بعد به مسیر خود بازگردند، در حالی‌که امام هرگز چنین موج‌سواری‌ای نکرد.

در برابر فشار دشمن باید ایستاد و تسلیم نشد. این همان روحیه‌ای است که امام داشت و رهبری نیز در موقعیت‌های حساس با همان قاطعیت عمل می‌کند. کسانی که به بهانه روابط بین‌المللی می‌خواهند از مواضع خود کوتاه بیایند، دچار اشتباهند. قرآن می‌فرماید: «وَلَنْ تَرْضَىٰ عَنْكَ الْيَهُودُ وَالنَّصَارَىٰ حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ» (یهود و نصارا هرگز از شما راضی نمی‌شوند مگر آنکه تابع آنان شوید).»