در مصاحبه تفصیلی رسا به مناسب بزرگداشت شهید محراب مطرح شد؛
پیوند تهذیب نفس، مبارزه سیاسی و ولایتپذیری در سیره آیتالله دستغیب
فارس- استاد سطح عالی حوزه علمیه شیراز تصریح کرد که سیره شهید محراب حضرت آیتالله سیدعبدالحسین دستغیب، آمیختهای از عرفان عملی، مجاهدت سیاسی، تربیت اخلاقی و سادهزیستی است.
سیره شهید محراب حضرت آیتالله سیدعبدالحسین دستغیب، آمیختهای از عرفان عملی، مجاهدت سیاسی، تربیت اخلاقی و سادهزیستی است؛ شخصیتی که نهتنها در حافظه مردم فارس و شیراز، بلکه در تاریخ انقلاب اسلامی بهعنوان الگویی جامع از عالم ربانی و مربی نفوس شناخته میشود. او که از کودکی در مسیر تهذیب نفس و تحصیل علوم دینی قدم گذاشت، در سالهای جوانی به نجف رهسپار شد و در محضر مراجع و عرفایی بزرگ تربیت یافت. این مسیر تا پایان عمر مبارکش، چه در سنگر جهاد سیاسی، چه در محراب نماز و چه در میدان تربیت معنوی مردم ادامه داشت.
مصاحبه پیشرو، گفتوگوی تفصیلی خبرنگار خبرگزاری رسا در فارس با حجتالاسلام جاوید مدیر مدرسه علمیه رضویه و استاد سطح عالی حوزه علمیه شیراز است که با تکیه بر روایتهای دقیق تاریخی، تحلیلهای معرفتی و نقلهای دستاول، تصویری جامع و نزدیک از شخصیت کمنظیر آیتالله دستغیب ارائه میدهد؛ تصویری از عالمی که فانی در خدا و ذوب در ولایت بود، در دفاع از حق لحظهای تردید نمیکرد، و با وجود قلههای بلند معنوی، سادهترین زندگیها را برگزیده بود.
رسا- درباره سیره علمی، اخلاقی، معنوی و سیاسی شهید محراب حضرت آیتالله سیدعبدالحسین دستغیب بیاناتی داشته باشید.
واقعاً کار سادهای نیست که انسان بخواهد مقامات و مدارج معنوی مردان خدا، همچون شهید محراب حضرت آیتالله سیدعبدالحسین دستغیب را به درستی درک کند؛ چه برسد به اینکه بتواند آن حقیقت نورانی را در قالب سخن بیان نماید. سخن از عالمی عامل، عارفی کامل و مربیای الهی است که امام خمینی رضوانالله تعالی علیه در تعریفی جامع، ایشان را «معلم اخلاق، مربی نفوس و مرشد مردم» معرفی کردهاند.
وجود شریف این بزرگوار از همان دوران کودکی به فراگیری علوم دینی اشتغال داشت و این تحصیل را همراه با تهذیب نفس پیش میبرد. از همان سنین کم، نشانههایی از الهامات و تأییدات الهی در ایشان مشاهده میشد. در ۹ سالگی، پس از رحلت پدر بزرگوارشان، توجه و محبت ویژه اهل ایمان به سوی ایشان جلب شد و این توجه، نشانهای روشن از عنایات الهی به این روح قدسی بود.
ایشان در مدت اندکی دوره مقدمات و سطح حوزه را به پایان رساندند و برای تکمیل تحصیلات حوزوی به نجف اشرف هجرت کردند. در نجف مورد علاقه و توجه فوقالعاده اساتید و مراجع بزرگ آن زمان، خصوصاً آیتاللهالعظمی شیخ محمدکاظم شیرازی قرار گرفتند و از محضر آن بزرگوار و دیگر استادان بهرههای علمی شایسته بردند تا به درجه اجتهاد نائل شدند.
در کنار این مراتب علمی، از هدایتهای عالم ربانی و عارف صمدانی، مرحوم آیتالله میرزا علیقاضی رضوانالله تعالی علیه نیز بهرههای فراوان گرفتند و این بهرهمندی، نقش مهمی در شکلگیری شخصیت عرفانی و سلوکی ایشان داشت.
پس از مراجعت به شیراز، ایشان به هدایت، ارشاد و تربیت مردم پرداختند. نفوس مستعد بسیاری در پرتو انوار الهی و انفاس قدسیه ایشان مسیر کمال را طی کردند. شاید بتوان گفت کمتر سالک الیالله و طالبان حقی یافت میشود که در شیراز و فارس از محضر ایشان مستقیم یا غیر مستقیم بهره نبرده باشد؛ چه از طریق بیان شیرین و جذابشان، و چه از طریق آثار قلمی ایشان مانند صراط الخاشعین، گناهان کبیره و قلب سلیم. این آثار تجلی همان روح تربیتی و اخلاقی ایشان است.
رسا- به جنبههای اخلاقی و شخصیت فردی شهید محراب نیز اشاره بفرمایید.
اخلاقیات ایشان واقعاً مثالزدنی بود. با وجود همه مراتب علمی و معنوی، از حضور در مجامعی که حتی کمترین شبهه شهرت یا مطرح شدن در آن وجود داشت، اجتناب میکردند و از معروفیت گریزان بودند. کسانی که از نزدیک حالات ایشان را مشاهده کردهاند، به این حقیقت شهادت میدهند.
در امر به معروف و نهی از منکر هیچگونه مسامحهای نداشتند. نخستین جرقههای مبارزاتی ایشان به دوران کشف حجاب در عصر رضاخان برمیگردد؛ زمانی که برای دفاع از شریعت مقدس اسلام بیمهبا به میدان آمدند و در برابر این حرکت ضد اسلامی ایستادند.
در ادامه همین مسیر، در اواخر سال ۱۳۴۱ که امام خمینی رضوانالله علیه نخستین اعلامیه خود را صادر کردند، وقتی آن اعلامیه به دست شهید دستغیب رسید، با جدیت تصمیم بر حمایت و تبعیت از امام گرفتند؛ تبعیتی که تا لحظه شهادت ادامه داشت. حقیقتاً باید گفت ایشان «فانی فیالله و ذوب در امام خمینی» بودند. همواره به اطرافیان تأکید میکردند که: «نه از امام جلو بیفتید، نه از امام عقب بمانید؛ همان که امام میفرمایند میزان است.»
استاد گرانقدر حضرت آیتالله حاج سیدعلیاصغر دستغیب نقل میکنند که هنگامی که به همراه شهید آیتالله دستغیب به محضر امام مشرف شدند، مشاهده کردند که شهید دستغیب همچون بندهای در برابر مولای خویش و عاشقی در برابر معشوق بر زمین نشست. این صحنه، عظمت ایمان و ولایتپذیری ایشان را آشکار میکرد.
رسا- به جنبه های سیاسی و مبارزاتی شهید محراب هم بپردازید.
ایشان از سرسختترین مدافعان ولایت فقیه بودند. خودشان فرمودند: «وقتی در مجلس خبرگان دیدم بنیصدر نسبت به ولایت فقیه که اساس نظام الهی جمهوری اسلامی است هتاکی کرد، بر خود واجب دانستم که به دفاع از ولایت فقیه برخیزم و سخن بگویم.»
در دوران ریاستجمهوری حضرت آیتالله خامنهای (دامظلهالعالی) نیز صریح و روشن از ایشان حمایت کردند و اعلامیهها و سخنرانیهایی داشتند که در آن تصریح میکردند: «ایشان همان روش و منش امام خمینی را دارند؛ درست مثل امام.»
این تعابیر نشاندهنده بینش ژرف و حکمت الهی ایشان بود که به فضل خدا آینده را درست تشخیص میدادند.
در دوران دفاع مقدس نیز حضوری فعال داشتند؛ چه در جبهه و چه در پشت جبهه. در عرصه سیاسی، اخلاقی، فرهنگی و اجتماعی حضور مؤثری داشتند که خود بحث مفصلی میطلبد.
اما آنچه باید برجسته شود، نقش عبادت و تهذیب نفس در شخصیت ایشان است.نمازهای شب، خلوت با معبود، تهجد در شبهای سرد زمستان و عبادت در روزهای گرم تابستان، رمز وارستگی این انسان الهی بود. توکل و اطمینان قلبی ایشان به خدا مثالزدنی بود و همواره به دیگران سفارش میکردند که: «توکلتان به خدا را با هیچ چیز معامله نکنید.»
به همین جهت بود که سخنشان آنچنان تأثیرگذار بود که دلها را مسخّر میساخت. نهتنها کسانی که از نزدیک با ایشان بودند، بلکه کسانی که صدای ایشان را از رادیو یا نوارها میشنیدند نیز تحت تأثیر قرار میگرفتند. اکنون سالها از شهادتشان میگذرد اما هنوز سخنان و آثارشان بر دلهای اهل ایمان نور میتاباند و این نشانه اخلاص ایشان است. خدای متعال به برکت همین اخلاص، فتح قلوب را نصیب این مرد بزرگ کرده بود.
در کنار همه این مقامات، زندگی ایشان بسیار ساده و بیآلایش بود. خانهای کوچک، اثاثیهای ساده و کوچههای قدیمی و پیچدرپیچ شیراز، محل زندگی این انسان عظیم بود؛ و در همان مسیر نیز به شرف شهادت نائل آمدند. شخصیت ایشان بهترین الگو برای جوانان ماست؛ هم در اخلاق، هم در عبادت، هم در سیاست و هم در مبارزه.
امیدواریم خدای متعال به ما توفیق دهد که همان مسیر سیر و سلوک، تهذیب نفس، اخلاق، معنویت و تبعیت از رهبری را که ایشان داشتند، سرلوحه زندگی خود قرار دهیم. نتیجه این نگاه، موفقیت در عرصههای گوناگون و نزدیکی بیشتر به خداوند است. کسانی که میخواهند در مسیر بندگی خدا قدم بردارند، باید تبعیت از ولیامر فقیه جامعالشرایط را نصبالعین قرار دهند تا خداوند سرنوشت مبارکی، همچون سرنوشت شهید آیتالله دستغیب، نصیبشان کند. شهادت پاداش جهاد خالصانه در راه خداست، و هرکس خالصانه جهاد کند پاداش دنیوی و اخروی خواهد گرفت.
در پایان یادآوری کنم که شهید محراب آیتالله دستغیب در روز جمعه، ۲۰ آذر ۱۳۶۰، هنگامی که عازم برگزاری نماز جمعه بودند، در حمله تروریستی گروهک منافقین به شهادت رسیدند. سن شریف ایشان در هنگام شهادت ۶۸ سال بود؛ عمری پربرکت که سراسر آن در خدمت، جهاد، تربیت و هدایت مردم سپری شد. نام ایشان همواره در تاریخ انقلاب اسلامی بهعنوان یکی از شهدای محراب خواهد درخشید.
ارسال نظرات