در دهه های اخیر، محصولات فرهنگی و رسانه ای کشورهای شرق آسیا به ویژه کره جنوبی و ژاپن جایگاه چشم گیری در سپهر رسانه ای و فرهنگی جهان یافته اند. پدیده ای که در قالب «موج کره ای» شناخته می شود، با سریال های تلویزیونی، موسیقی پاپ، سینما، مد و سبک زندگی آغاز شده و به سرعت به یکی از تأثیرگذارترین جریان های فرهنگی در میان نسل جوان در سراسر جهان، از جمله ایران، تبدیل شده است. در کنار این موج، فرهنگ ژاپن نیز از طریق انیمه ها و مانگاها که هریک ریشه در سنت های هنری و اسطوره ای ژاپن دارند نقشی پررنگ در شکل دهی به تخیل جمعی، ذائقه زیبایی شناختی، و الگوهای هویتی نوجوانان و جوانان ایفا کرده اند. روایت های پیچیده، شخصیت پردازی های چندلایه، و جهان سازی های خیال انگیز در انیمه و مانگا، در مواردی حتی فراتر از جذابیت های ظاهری فرهنگ پاپ کره ای عمل کرده اند.نفوذ گسترده این محتواها در میان مخاطبان ایرانی، به ویژه نوجوانان و جوانان، فرصت هایی نو اما در عین حال مخاطراتی عمیق در عرصه فرهنگ عمومی، الگوهای رفتاری، و هویت ملی پدید آورده است. پرونده پیش رو با رویکردی تحلیلی انتقادی، به بررسی ابعاد مختلف این تأثیرگذاری چندوجهی می پردازد: از سازوکارهای قدرت نرم در کره و ژاپن، راهبردهای صادرات فرهنگی، تا الگوهای مصرف فرهنگی در ایران، چالش های هویتی، تغییر سبک زندگی، و در نهایت نارسایی های سیاستگذاری فرهنگی در مواجهه با این جریان ها. تلاش ما بر آن است که با نگاهی متعادل، نه در دام شیفتگی بدون تأمل بیفتیم و نه در مسیر نفی شتاب زده، بلکه با شناخت عمیق تری از این پدیده جهانی، امکان شکل دهی به پاسخ ها و سیاست های بومی، تقویت تولید محتوای رقیب، و ارتقاء سواد رسانه ای جامعه فراهم گردد.