کاسب مومن بین محل کار تا منزلش سعی صفا و مروه دارد

به گزارش خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله جوادی آملی امروز در جمع علما و روحانیون حوزه علمیه به ادامه تفسیر سوره مبارکه فرقان در مسجد اعظم قم پرداخت و گفت: خداوند متعال در این سوره پس از بیان توحید و بخشی از آیات وحی و نبوت به جریان معاد پرداخته است.

این استاد تفسیر حوزه علمیه گفت: بزرگترین مشکل مشرکان انکار معاد است، زیرا اگر کسی معاد را بپذیرد و خود را مسؤول بداند، در هر کاری صلاح و فلاح را بررسی می کند.

وی ادامه داد: کسانی که منکر معاد هستند و توحید ربوبی و الوهی را نپذیرفتند کاری برای تقرب به خدا انجام نمی دهند و عبادت های این ها که برای بتها و سراب است. کارهای خیر دیگر این‌ها هم نظیر احسان، جود، صله رحم، صدقات و مانند آن، چون به قصد قربت نیست ثوابی ندارد. اثر وضعی آن هم احیانا در دنیا ظهور می کند ولی در آخرت از این کارها هیچ نفعی به آن ها نمی رسد. البته ممکن است در آخرت سهمی از تخفیف عذاب داشته باشند اما این چنین نیست که به وسیله اعمال خیری که در دنیا انجام می دهند از عذاب الهی برهند و به بهشت برسند.

این استاد عالی حوزه علمیه قم با اشاره به این آیه (المُلک یومئذ الحق للرحمان) گفت: همانطور که در آیه شریفه (الوزن یومئذ الحق) به این معنی نیست که وزن و سنجش اعمال حق است، بلکه به این معنی است که هر چیزی با حق سنجیده می شود و این حق است که میزان سنجیدن اعمال است، در آیه مورد بحث هم به این معنی است که در آن روز، حق است که حکومت می کند و وقتی که مُلک حق بود برای خدای رحمان می‌شود.

حضرت آیت الله جوادی آملی با اشاره به آیاتی که اشاره به پشیمانی در قیامت از داشتن دوست بد دارد، خاطر نشان کرد: این آیات بر مواردی که روایات به آن رهنمون شده اند اشاره دارد ولی منحصر در آن نیست و شامل هر دوستی که رابطه انسان را با قرآن و عترت کم کند، می شود.

وی افزود: در کلیله و دمنه جوان را به درخت انگور و دوست بد را به درخت پر تیغ تشبیه کرده است. از آن جا که درخت انگور نیاز به داربست دارد و اگر چیزی پیدا نکند که به آن تکیه کند و در کنار آن درخت تیغ باشد به آن تکیه می کند، دیگر انگور و برگ آن قابل استفاده نیست.

حضرت آیت الله جوادی آملی گفت: بعضی بین محل کارشان تا منزل،‌ سعی صفا و مروه دارند یعنی خانه شان محل عبادت است و زندگی سالم و صالحی دارند. محل کارشان هم تولید و خدمت به جامعه و نظام اسلامی است. این شخص مثل کسی است که بین صفا و مروه سعی می کند. الکاسب حبیب الله می شود. ولی کسی که خانه اش مرکز فساد است و محل کارش هم مرکز ربا است، بین دو کانال آتش راه می رود. اگر کسی چشم باطن داشته باشد می بیند که این شخص در آتش راه می رود.

وی ادامه داد: دلیلی نداریم که بگوییم بهشت و جهنم الا و لابد در آخرت است بلکه هم این جاست و هم در آخرت.

این استاد عالی حوزه علمیه قم خاطر نشان کرد: انسان ممکن و محدود است. اگر فاصله بین انسان و ذات اقدس اله محدود باشد، مجموع دو متناهی، متناهی است و لازمه آن این است که ذات اقدس اله مقام متناهی داشته باشد. ولی اگر ذات اقدس اله نامتناهی باشد که هست، فاصله بین متناهی و غیر متناهی، غیر متناهی است./913/پ202/ع