۲۵ آذر ۱۳۹۲ - ۱۷:۵۲
کد خبر: ۱۹۲۴۶۷

اهمیت و جایگاه امنیت ملى در اسلام

خبرگزاری رسا ـ عضو هیأت علمی پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی گفت: اسلام در اصل روابط با بیگانگان، خدشه اى وارد نمی‌کند؛ ولى می‌گوید این روابط نباید به گونه اى باشد که دشمنان در کارهاى کلیدى شما دخالت کرده و سبب نابودى شما شوند.
رضا عيسي‌نيا استاديار و عضو هيئت‌ علمي پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، مطلب زیر یادداشتی است از آقای رضا عیسی‌نیا عضو هیأت علمی پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی در باب، امنیت ملی و جایگاه و توجه اسلام به این موضوع مهم که توجه علاقه‌مندان را به آن جلب می‌کنیم.
اهمیت و جایگاه امنیت ملى در اسلام چگونه است؟ آیا اسلام از ابتدا امنیت ملى خود را در خطر می‌بیند و در این صورت،  آیا با دنیا در جنگ خواهد بود،  یا این که اسلام در عین حفظ ارزش‌های خود و استقلال و عظمت و شکوه کشور اسلامى، خواهان رابطه با دیگران هم هست؟
در باب اهمیت و جایگاه امنیت در اسلام همین نکته بس که امنیت در روایتى در زمره یک از دو نعمتى قرار گرفته است که انسان قدر آن را نمی‌داند مگر این که به مصیبتى گرفتار شود؛ النعمتان، مجهولتان الصحه و الامان.
در این روایت، امنیت هم شامل امنیت جانى می‌شود و هم شامل امنیت مالى و فکرى. اگر کشورى یا جامعه اى امنیت نداشته باشد مشکلات بسیارى خواهد داشت و در هیچ یک از موقعیت‌های خود رشد نخواهد داشت. به همین دلیل است که اسلام به امنیت بسیار اهمیت می‌دهد.
حضرت على علیه‌السلام نیز در خطبه دوم نهج‌البلاغه، یکى از ویژگی‌های عصر جاهلیت را فقدان امنیت نام برده و می‌فرمایند: پیامبر(ص) در سرزمینى ظهور کرد که در آن، خواب مردمانشان، بى خوابى بود و گریه زیاد و مداوم، سرمه چشمانشان را تشکیل داده بود (...و نومهم سهود و کحلهم دموع...).
این، توصیف سرزمینى است که امنیت در آن، حاکم نبوده هر روز و ساعتى، قبیله اى بر قبیله دیگر می‌تاخت تا خود را حق جلوه دهد؛ چرا که شعارشان (الحق لمن غلب) بود. ولى اسلام براى امنیت جامعه اسلامى،  اهمیت زیادى قائل بوده دستوراتى نیز پیرامون حفظ امنیت فردى،  از محترم شمردن آبرو و عرض انسان گرفته تا حفظ خون و جان و مال،  داده است.
اسلام در سطح کلان هم به مؤمنین و مسلمانان هشدار داده که مبادا در کارهاى کلیدى خود کسانى را شرکت دهید که شما را از درون تضعیف نموده و باعث انحطاط جامعه اسلامى شوند.
به این ترتیب می‌توان گفت که اسلام براى حفظ امنیت جامعه اسلامى و یا به عبارت دیگر، براى حفظ ارزش‌های خود، با بیگانگان در ستیز دائمى نیست. اسلام، دروازه هاى جامعه اسلامى را بر روى دیگران نمی‌بندد، سیاست انزواطلبى را در پیش نمی‌گیرد تا امنیت جامعه اسلامی‌اش حفظ شود؛ بلکه دستور می‌دهد که اصل اولیه در روابط و در تأمین روابط جهانى، بر صفا و صمیمیت و محبت و لطف قرار گیرد، مگر این که دلایلى باعث شود که این اصل،  مقید شده و یا تخصیص بخورد. یکى از مواردى که این اصل تخصیص می‌خورد، مسأله به خطر افتادن امنیت کشور اسلامى است.
بنابراین، اصل اولیه این است که مسلمانان هوشیارى سیاسی‌شان را از دست ندهند، نه این که از اول اسلحه بردارند و با دیگران بجنگند، قرآن کریم در این باره چنین می‌فرماید: یا ایها الذین امنوا خذوا حذرکم فانفروا ثبات اوانفروا جمیعا.
بر این اساس می‌توان این بحث را مطرح کرد که اسلام براى حفظ امنیت داخلى خود، استراتژی‌ها و تاکتیک‌های خاصى را مد نظر دارد. از دیدگاه اسلام، تا کشورى و یا قدرتى،  تهدیدى علیه منافع مسلمین و مصالح و عزت مسلمانان ایجاد نکرده،  سیاست کشور اسلامى باید تدبیر و شناسایى تحرکات کلى باشد و البته در برابر دشمن نیز باید هشیار و مسلح بود.
به عبارت دیگر، سیاست خذوا حذرکم داشته باشید؛ ولى اگر در مرحله اى دشمن، امنیت شما را نه بالقوه، که بالفعل تهدید نموده و به ثغور مسلمین وارد شد، در این صورت، دیگر سیاست خذوا حذرکم پسندیده نیست؛ بلکه باید به استراتژى (و اعدوا لهم ما استطعم من قوه و من رباط الخیل و ترهبون به عدوا الله) عمل کرد. و نیز در آیه نفى سبیل، (لن یجعل الله لکافرین على المومنین سبیلا) قرآن دستور هشیارى و بیدارى می‌دهد که بر اساس آن،  کفار نباید بر هیچ یک از ابعاد زندگى انسان مسلمان سلطه و برترى داشته باشند.
خلاصه این که، اسلام در اصل روابط، خدشه اى وارد نمی‌کند؛ ولى می‌گوید این روابط نباید به گونه اى باشد که دشمنان در کارهاى کلیدى شما دخالت نموده و باعث نابودى شما شوند.
قرآن در این باره می‌فرماید: (لم یتخذوا من دون الله و لارسوله و لاالمومنین ولیجه)؛ غیر مؤمنین را ولى و دخیل قرار ندهید که این‌ها در کارهاى شما ولوج و راه پیدا کنند.
و نیز در سوره آل عمران می‌فرماید: (یا ایها الذین آمنوا لاتتخذوا بطانه من دونکم) آن‌ها را بطانه قرار ندهید؛ یعنى آن‌ها را رازدار خود محسوب نکنید؛ چرا که این‌ها در ایجاد فساد و بى نظمى و خبال و کوتاهى نمی‌کنند و از مشقات و آسیب شما لذت می‌برند و از این که شما در تنگناى اقتصادى و فشار مسائل مالى قرار بگیرید خوشحال می‌شوند./9191/د102/ی
ارسال نظرات