تسخیر شدن قلب توسط روح منجر به جوشش عواطف انسانی می‌شود
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حضرت آیت‌الله حسین مظاهری، رییس حوزه علمیه اصفهان، شنبه پس از نماز ظهر و عصر در جلسات اخلاقی خود به مناسبت ماه مبارک رمضان گفت: روح می‌تواند برای ما فطرت‌ساز، عقل‌ساز و دل‌ساز باشد، این‌که انسان دارای عقل شود بسیار ارزش دارد، روح ما فرمان به این قلب گوشتی در سینه می‌دهد و ابزاری برای روح می‌شود و فرد خدا را می‌یابد.
استاد اخلاق حوزه علمیه با اشاره به این‌که انسان در صورت تعالی روح به جایی می‌رسد که حاضر نیست یک برگ درخت را بدون دلیل جدا کند، اظهار کرد: انسان اگر دل داشته باشد دیگر به تهمت، غیبت، شایعه‌پراکنی، توهین برای او معنا نمی‌یابد.
وی بیان کرد: اگر کسی غیبت یا توهین یا بداخلاقی می‌کند، بداند که دل ندارد، دلی که انسان را فقط زنده نگاه می‌دارد، حیوان‌ها هم دارند، بلکه منظور آن دلی است که ابزار برای روح واقع می‌شود.
حضرت آیت‌الله مظاهری با بیان این‌که گاه دلی که باید در او نور خدا باشد، کارش به جایی می‌رسد که غیبت می‌کند، خاطرنشان کرد: پیامبر اکرم(ص) را بسیار اذیت کردند، به ایشان سنگ زدند اما همواره زمزمه پیامبر(ص) این بود «الهم اهد قومی فإنهم لایعلمون».
وی گفت: خداوند درباره خانواده می‌فرماید «وَإِن تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ» انسان باید اهل گذشت و فداکاری باشد، نه تنها عفو بلکه صفح داشته باشید، یعنی اصلا به دل نگیرید، بعد قرآن می‌گوید باز کم است باید به فرد فقط خوبی بکنید.
استاد درس خارج حوزه علمیه با اشاره به این‌که ما باید عاطفه داشته باشیم و این عاطفه بسیار ارزش دارد، ابراز کرد: ما قانون مواسات داریم و تنها به فکر خود نمی‌توانیم باشیم، باید همان قدر که به فکر خود هستیم به فکر دیگران هم باشیم.
وی ادامه داد: وقتی روح توانست قلب کسی را تسخیر کند، عاطفه در او پیدا می‌شود، مانند امام علی(ع)، انصافا باید بنازیم که این چنین انسان‌هایی در میان ما بوده‌اند، اگر روح بتواند قلب ما را استخدام کند نتیجه‌های بسیاری دارد.
حضرت آیت‌الله مظاهری بیان کرد: امام علی(ع) در 25 سالی که خانه‌نشین بودند، 26 مزرعه را آباد کردند و چاه‌های فراوانی زدند اما هیچ‌کدام از آن‌ها را به ارث نگذاشتند، بلکه در راه فقیران و مستمندان آن را وقف می‌کردند.
وی ادامه داد: امام علی(ع) چاهی را کندند، در حالی از چاه بالا آمدند که بر اثر فوران آب ریش‌هایشان گلی شده بود، تعدادی از اقوام آن حضرت هم بالای چاه حضور داشتند اما هنگامی که امام علی(ع) بالا آمدند و هنوز پاهایشان در درون چاه بود، وقف‌نامه این چاه را نوشتند./914/پ202/ج