اولیاء الله، در شبهات با نور یقین حرکت می کنند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد،حجت الاسلام جواد نظافت، مدیر مدرسه علمیه حضرت مهدی(عج)، امروز در سلسله نشست های «نهج البلاغه و زندگی»، که در سالن همایش های آستان قدس رضوی برگزار شد گفت: انسان های پرهیزگار شبهات را ترک می کنند.

وی ابراز کرد: شبهه از این جهت شبهه نامیده شده که شبیه و مانند حق است، در فتنه ها که انسان ها گرفتار شبهه می شوند، اولیاء الله در شبهه ها گم نشده و با نور یقین حرکت می کنند.

این استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به این فراز از بیانات حضرت علی(ع) که می فرمایند: «وَ لَا وَرَعَ کَالْوُقُوفِ عِنْدَ الشُّبْهَةِ، و هیچ پارسایى چون پرهیز از شُبهات نیست»، گفت: ورع و خود نگهداری عرصه های گوناگون دارد که بهترین آن، خود نگهداری نزد شبهات است.

حجت الاسلام نظافت اظهار کرد: قرآن، آیات محکم و متشابه دارد، متشبهات مبنای فهم قرآن و تکیه گاه خوبی نیستند، از این رو انسان پرهیزگاز تمام آیات را از ناحیه خداوند می دانند، اما انسان هایی که در قلب هایشان مرض وجود دارد دنبال متشابهات به جای محکمات می روند.   

مدیر مدرسه علمیه حضرت مهدی(عج) گفت: اگر شبهات را ترک کنید، از حرام نجات پیدا می کنید و در مقابل، اگر انسان ها به شبهه گرفتار شوند و در آن توقف نکنند، به کفر کشیده می شوند.

این کارشناس نهج البلاغه افزود: زهد به معنای بی رغبتی است؛ عده ای، نسبت به امور حلال بی رغبت هستند، اما میل و رغبت به امور حرام دارند، در حالیکه درجه واجب زهد، زهد در حرام است و انسان نباید نسبت به حرام میلی داشته باشد.

وی گفت: هیچ علمی به پای تفکر نمی رسد، فهم صحیح علم، از طریق تفکر به روی آموخته ها به دست می آید، از این رو علمی که از طریق تفکر حاصل می شود، سبب استحکام می‌شود.

این استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به حکمت 113 نهج البلاغه، ابراز کرد: حضرت علی (ع) می فرمایند: «و لا عباده کَأَدَاءِ الْفَرَائِضِ، و عبادتى چون انجام واجبات نیست» از این رو  اگر تعارضی بین واجبات و مستحبات پیش آمد، باید واجبات را بر مستحبات مقدم کنیم.

حجت الاسلام نظافت اظهار کرد: حیا و صبر، نمادهای ایمان هستند، در روایت آمده است، نسبت صبر به ایمان، مانند سر است نسبت به بدن، از این رو کسی که صبر ندارد، ایمانش سودی ندارد.

مدیر مدرسه علمیه حضرت مهدی(عج) گفت: حیا دو نوع است، حیای عقل و حیای حماقت، حیای عقل پسندیده است، اما حیای حماقت، محرومیت می آورد، از این رو اگر انسان برای یادگیری علم حیا کند، این حیای حماقت است و محرومیت را به دنبال دارد.

این کارشناس نهج البلاغه افزود: انسان باید در عرصه های گوناگون حیا را رعایت کند، از این رو باید از فرشته هایی که همراه انسان و مراقب اعمال او هستند نیز شرم و حیا داشته باشد./1309/پ202/ب4