دنیای بی عبادت جهنم است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت الله سید علی اصغر هاشمی علیا تولیت مدرسه علمیه قائم چیذر صبح امروز شنبه در جلسه درس اخلاق در جمع طلاب این مدرسه علمیه، گفت: محبت تابع درک و معرفت شخص است؛ انسان  به هر چیزی که معرفت داشته باشد آن را کمال می بیند و نسبت به آن محبت پیدا می کند.

وی با بیان این‌که اگر انسان در چیزی لذت دید نسبت به آن محبت پیدا می کند، ابراز داشت: احساسات حسی انسان محدود است اما احساسات باطنی و قلب انسان نا محدود است؛ هر مقداری انسان به لذت های معنوی معرقت بیشتر پیدا کند و درک آن لذت ها بیستر باشد محبت و شوق او نسبت به آن لذت ها بیشتر خواهد بود.

تولیت مدرسه علمیه قائم چیذر ادامه داد: انسان از خیلی از چیز ها لذت می برد اما لذت او منحصر به سود بردن نیست؛ در روایات آمده که پیامبر دوست داشتند به سبزه زار و آب جاری نگاه کنند، هرچند از آن آب ننوشند و یا از آن سبزه زار استفاده ای نکنند؛ بنابراین می شود قلبا انسان چیزی را درک کند اما سودی به او نرسد. گاهی دوست داشتن فقط برای سود بردن است یعنی انسان به چیز هایی دل می بندد و انتظار دارد به او سودی برسد. اما مادر محبتی را که نسبت به فرزند دارد بدون هیچ چشم داشتی است و آن مادر اصلا فکر نمی کند که فرزندش در آینده سودی به او می رساند یا نه.

آیت‌الله هاشمی اولیا افزود: انسان هایی که به دنبال کمال می گردند اگر کسی دنبال کمال باشد او را دوست دارد، ما الان وصف خوبان را می شنویم، آن ها را دوست داریم حتی اگر خیری از آن ها به ما نرسد. به همین جهت است که ما نسبت به اهل بیت محبت داریم.

وی در ادامه اضافه کرد: یکی از چیز هایی که انسان دوست دارد خودش است چون معرفتش نسبت به خودش از همه بیشتر است. انسانی که خودش را دوست دارد آیا این خود انسان به چه کسی وابسته است غیر از خدا؟ اگر در عالم انسانی نباشد به کسی بر نمی خورد اما اگر خدا نباشد هیچ کس نیست.

تولیت مدرسه علمیه قائم چیذر ادامه داد: هر کمالی که می بینیم مربوط به خداست به همین خاطر خداوند محبوب ذاتی انسان است و هر انسانی فطرتا خدا دوست است. هر مقداری محبت انسان نسبت به خدا بیشتر شد خضوع و خشوع انسان در مقابل خدا بیشتر می شود. هر انسانی که جای خدا را به دیگری داد اشتباه کرده است و درجه او از حیوان هم پست تر می شود چون حیوان هم به طور فطری به خداوند علاقه دارد.

این استاد اخلاق حوزه گفت: امام حسین(ع) در دعای عرفه می فرماید «خدایا تو هستی که اغیار را از دل های دوستانت دور کردی» کسی که دوست خداست باید تماما عاشق خدا باشد؛ اول محبوب و آخر محبوب خداست. آن هایی که پناه به علم و قدرت و مال می برند بی پناه اند.

وی ادامه داد: انسان هایی که خدا پناهشان نیست در دنیا متحیرند و در ظلمات هستند ولی خودشان نمی دانند. هر کس با خدا دوست است با او دوست باشید و هر کس خدا را دوست ندارد و از خدا فاصله دارد او را کنار بزنید حتی اگر از نزدیکان شما باشد. در روایت هست زمانی که عزراییل برای قبض روح حضرت ابراهیم آمد، ابراهیم گفت: آیا دیده ای که دوستی جان دوستش را بگیرد ؟ خداوند وحی کرد آیا دوستی دیده ای که ملاقات دوست خود را نخواهد؟ ابراهیم هم گفت همین الان قبض روحم کن. انسان های الهی لقای الهی می خواهند و اگر محبتی به دنیا هم دارند به واسطه مقدمه ای برای آخرت است. دنیایی که عبادت و نماز شب و نافله و ترک گناه و خضوع و خضوع نباشد جهنم است./810/پ202/ب4