نگرانی و خوف از ارتکاب گناه سبب صیانت انسان از جانب خداوند است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، محسن میرباقری، استاد حوزه و دانشگاه، امروز در برنامه «روشنا» شبکه جام جم صداوسیما، در ادامه تفسیر سوره انسان اظهار داشت: شأن نزول آیه هشتم سوره انسان درباره اهل بیت(ع) است که سه شب متوالی افطار خود را به مسکین، یتیم و اسیر تقدیم کردند.

وی به اخلاص در عمل اشاره کرد و گفت: اهل بیت(ع) در آیه نهم این سوره رضای خداوند را بهترین پاداش برای عمل خود می‌دانند و انتظار هیچ‌گونه تشکر و پاداش از کسی ندارند چنان که حضرت علی(ع) فرمودند «هنگامی که عمل خالصی را انجام دادید آن را برای روز قیامت و آخرت بگذارید.»

استاد حوزه و دانشگاه ابراز داشت: تا آیه دهم سوره انسان، دو مرتبه به نگرانی اولیای خدا نسبت به آخرت اشاره شده است، نخست خداوند فرمود «یوفون بالنذر و یخافون یوماً کان شره مستطیرا» و دوم جایی است که اولیای الهی خود به زبان می‌آورند «انا نخاف ربنا یوماً عبوساً قمطریرا.»

وی تصریح کرد: افرادی که از مقام پروردگارشان ترس داشته باشند، از هواهای نفسانی جلوگیری کنند و گناهان را ترک کنند، بهشت جایگاه آنها است.

وی گفت: منظور از مقام خداوند عدالتخواهی او است؛ که در احادیث آمده است «هیچ گناهی را کوچک نشمارید زیرا نمی‌دانید خداوند در کجا غضبش تعلق می‌گیرد و به هیچ یک از بندگان خداوند به دیده حقارت نگاه نکنید زیرا نمی‌دانید که اولیای خداوند چه کسانی هستند.»

وی نگرانی و خوف انسان از ارتکاب گناهان را سبب صیانت و حفظ او از جانب خداوند دانست و خاطرنشان کرد: در این دنیای امروز که افکار ظلمانی رواج یافته است، اگر انسان نگران خودش یا فرزندانش باشد که در معرض این افکار قرار نگیرند همین نگرانی و پناه بردن به خداوند، او و خانواده‌اش را از آسیب‌ها حفظ می‌کند.

استاد حوزه و دانشگاه، صبر اولیای الهی را موجب پاداش و لقای آنها نزد خداوند خواند و یادآور شد: خداوند در قیامت منطقه امنی را برای اهل بیت(ع) قرار می‌دهد و اولیای الهی را در آنجا ایمنی می‌بخشد و پاداش صبری که در دنیا داشته‌اند، بهشتی است که در آن به لقاء پرودگار می‌رسند.

وی با اشاره به این که قیامت و جهنم با رحمت خداوند منافات ندارد، گفت: برخی جهنم را نیز از باب رحمت الهی می‌دانند و معتقدند که در آنجا حق مظلوم ادا می‌شود و جهنم جای جِرم‌گیری جنایات و گناهان انسان است.

وی در پایان با بیان روایتی از امام مجتبی(ع) افزود: حضرت فرمودند «اگر فردی بهشتی شود جای تعجب نیست، تعجب از آن کسی است که با تمام رحمت و بخشش خداوند و باز بودن باب عفو پروردگار جهنمی شود.»/908/پ202/ب6