اعتیاد به عصر غیبت؛ میراثی که شیعه را بیچاره کرده است

به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا به نقل از شبستان، اعتیادهای اجتماعی قدرتی بسیار بیشتر از اعتیادهای فردی دارند و آسان تر می توانند انسان را به سوی چیزی که اجتماع به آن خو گرفته است بکشانند. یکی از عادت های شوم اجتماعی که جامعه ما را به خود گرفتار نموده و در بند اسارت خویش کشیده است؛ خو گرفتن به وضع موجود و سازش با آن است به گونه ای که هرگز درباره آینده ای حیات بخش و نجات دهنده فکر و اندیشه ای نکنیم.

ما با عصر غیبت و تاریکی و ظلم و ستم در آن گره خورده ایم به حدی که مجذوب ظلم و ظلمت شده و به آن خو گرفته و معتاد شده ایم! و اعتیاد یک قدرت بسیار قوی برای کشاندن انسان ها به طور ناخودآگاه به سوی خوی ها و یا بدی هاست.

اعتیاد خو گرفتن انسان به هر چیزی همچون فطرت و طبیعت او، آدمی را به سوی آن می کشاند به طوری که گویی اراده و اختیار را از انسان در مقابل آن و عمل کردن بر خلاف آن گرفته است. این قدرت را خداوند در اعتیاد قرار داده است تا آدمی با خو گرفتن به خوبی ها بدون زحمت و ناخودآگاه به سوی آنها جذب شوند و از بدی ها و زشتی ها کناره گیرند.

به این جهت حضرت امیرالمومنین علیه السلام عادت را طبیعت دوم انسان برشمرده و فرموده اند: «عادت طبیعت دوم است.» این کلام کوتاه حقایق مهمی را در بر دارد. بنابراین فرمایش همان گونه که انسان به سوی آنچه فطرت و طبیعت او اقتضا دارد به راه می افتد، به سوی آنچه که به آن خو گرفته وعادت کرده نیز حرکت می کند. انسان باید از این قدرت بزرگ، در راه صحیح و هدف های ارزنده استفاده کند و از آلوده ساختن خویش به عادت های زشت و ناپسند خودداری نماید.

متاسفانه جامعه بشری بر اثر نداشتن رهبری صحیح و نبود قدرتی که بتواند اجتماع را به سوی فضیلت های اخلاقی و صفات برجسته انسانی سوق داده و هدایت کند به عادت های اشتباه فردی و اجتماعی گرفتار شده است. اعتیادهای اجتماعی قدرتی بسیار بیشتر از اعتیادهای فردی دارند و آسانتر می توانند انسان را به سوی چیزی که اجتماع به آن خو گرفته است بکشانند.

یکی از عادت های شوم اجتماعی که جامعه ما را به خود گرفتار نموده و در بند اسارت خویش کشیده است؛ خو گرفتن به وضع موجود و سازش با آن است به گونه ای که هرگز درباره آینده ای حیات بخش و نجات دهنده فکرو اندیشه ای نکنیم.

با آن که رسول خدا صل الله علیه وآله و اهل بیت علیهم السلام با بیان مساله « انتظار» و تشویق انسان ها به سوی آن مردم را به اشتباه بودن سوختن و ساختن آگاه کرده و با بیان مسئله انتظار آنان را به امید و حرکت به سوی آینده روشن فرا خوانده اند.

کسانی که وظیفه داشته اند این مساله مهم حیاتی را برای مردم بیان کنند، متاسفانه در این وظیفه کوتاهی ورزیده اند. به این جهت مردمان همچنان به سوختن و ساختن عادت کرده اند و درباره رسیدن به آینده درخشان تلاش نکرده و نمی کنند؛ و با کمال تاسف مساله غیبت امام عصر همچنان ادامه دارد.

هنوز اکثریت جامعه ما به یک نوع اعتیاد - که غفلت از مساله ظهور امام عصرعلیه السلام می باشد - گرفتار است و آن را به دلیل قانون وراثت از نسل های گذشته به ارث برده است و در نتیجه هنوز جامعه ما در حال رکود به سر می برد و حرکتی در جهت ترقی و رسیدن به مراتب عالی و ارزنده از خود نشان نمی دهد. در حالی که اگر کسی بتواند عادت های اشتباه را کنار زده و خود را به خصلت های ارزنده انسانی زینت دهد به بهترین مقامات عالی دست می یابد.

حضرت امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند: «رسیدن به ارزنده ترین مقامات با غلبه بر عادات به دست می آید».

جامعه ما باید با ایجاد حالت انتظار و دعا برای ظهور منجی جهان حضرت بقیه الله عجل اله تعالی فرجه عادت دیرینه غفلت از وجود تاریکی عصر غیبت را کنار بگذارد و به وسیله دعا از اعماق دل و جان خواهان فرا رسیدن حکومت عدل امام عصر از خداوند باشد./836/د102/ل