شهادت طلبی نتیجه معرفت به قیام عاشورا است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، آیت الله محی الدین حائری شیرازی صبح امروز در خیمه عزای حسینی که در خیابان بزرگمهر اصفهان برگزار شد، با عرض تسلیت به مناسبت واقعه عاشورای حسینی گفت: عاشورا روز مباهات کردن خداوند به ملائکه است.
وی در ادامه افزود: عاشورا روز مباهات کردن خداوند بر ملائکه ای است که در هنگام خلقت انسان به خداوند ایراد گرفتند و روزی است که انسانیت در عالم نمایان می شود، عاشورا روزی است که انسانی برای به دست آوردن رضایت خالقش، از جان و ناموس و فرزندانش می گذرد.
آیت الله حائری شیرازی ادامه داد: امام حسین(ع) به واسطه فدا کردن جان و فرزند و ناموسش به عالم اثبات کرد که باید همه چیز در راه دین خرج شود نه این که دین برای رسیدن به دنیا خرج شود.
استاد اخلاق حوزه علمیه هدف قیام امام حسین(ع) را تنها رضایت الهی دانست و ابراز داشت: راه قیام امام حسین(ع) با راه ریاست متفاوت است، کسی داعیه دار قیام عاشورا است که زود گذر بودن دنیا را درک کرده است، کسی داعیه دار قیام عاشورا است که قیامت را باور دارد و بر اساس این عقیده رفتار دنیوی اش را تنظیم می کند.
وی با توجه به آیه نود و دوم سوره آل عمران که می فرماید «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ»، توضیح داد: اگر انسان از دوست داشتنی هایش در دنیا بگذرد اهل سعادت می شود و امام حسین(ع) سعادتمندترین مرد عالم است، چرا که از همه دوست داشتنی هایش در راه کسب رضایت خداوند گذشت.
آیت الله حائری شیرازی به عظمت داغ حضرت علی اکبر(ع) اشاره کرد و افزود: شبیه ترین مردم به پیامبر اسلام وجود نازنین حضرت علی اکبر(ع) است، انسان خود ساخته ای که امام حسین(ع) او را هم در راه خداوند خرج کرد.
استاد اخلاق حوزه علمیه با توجه به صفت قتیل العبرات که یکی از صفات معروف امام حسین(ع) است، تشریح کرد: امام حسین(ع) خودشان را به عنوان قتیل العبرات معرفی می کنند و به واسطه این صفتشان دست بسیاری از مردم را گرفته اند و به راه مستقیم هدایت کرده اند، خدا می داند این اشکی که از چشم سرازیر می شود چه تأثیرات عجیبی دارد.
وی به باکین بودن حضرت شیعب(ع) اشاره و تبیین کرد: حضرت شیعب(ع) آن قدر به خداوند معرفت داشت که به خاطر گریه به درگاه الهی چشمانش را دو بار از دست داد و خداوند او را شفا می داد، بعد از دومین باری که خداوند چشمانش را شفا داد باز هم گریه می کرد، به همین سبب خداوند جبرئیل را مأمور کرد تا به او بگوید اگر گریه کنی باز هم کور می شوی، کمتر گریه کند، وقتی پیغام خداوند به او رسید، در پاسخ گفت، اگر صد بار دیگر هم کور بشوم باز هم گریه خواهم کرد./201/867/ب1