حوزه علمیه؛ تمدن‌سازی یا فرصت‌سوزی
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از روزنامه «عصر ایرانیان»، حجت‌الاسلام محمود محققیان استاد و پژوهشگر حوزه در سرمقاله شماره امروز این روزنامه نوشت:
انقلاب اسلامی را می‌توان مولود مبارک حوزه علمیه خواند که به رهبری امام خمینی (ره) به‌عنوان یک مرجع صاحب فکر و با سازماندهی روحانیت و مساجد و به تبع آن مردم شکل گرفت. به عبارت دیگر انقلاب اسلامی سرآغاز مبارزه و حرکت نوین اسلامی در قرن چهارم است. اصالت این انقلاب به اسلام است و حرکتی اسلامی. اما انقلاب ابتدای راه است و البته آسان‌ترین بخش حرکت؛ در بیانات روز دوشنبه امام خامنه‌ای در جمع طلاب حوزه‌های علمیه تهران بار دیگر ترسیم خط حرکت اسلامی جلوه کرد. حرکتی که از انقلاب اسلامی آغاز و بعد از تحقق آن نظام اسلامی ایجاد می‌شود. در ادامه هم باید دولت اسلامی و جامعه اسلامی را در نظر داشت و در پایان به تمدن اسلامی منتهی شود.
نگاه تمدنی به انقلاب اسلامی بر پایه مکتب اهل بیت علیهم السلام، نگاهی است که پایه‌اش در حوزه علمیه قرار دارد. به عبارت بهتر نهال‌های قد کشیده بوستان امامت و ولایت وظیفه ایجاد تمدن اسلامی براساس مکتب اهل بیت را دارند و در این صورت می‌توانند دو خصلت داشته باشند: 1ـ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ 2ـ لِیَغِیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ
یعنی کسانی که آنها را پرورش داده‌اند تعجب کنند و همچنین کافران را به خشم آورند. سوال اینجاست که آیا حوزه فرصت‌سوز که توانایی درک موقعیت زمانی و مکانی را ندارد می‌تواند چنین نهال‌هایی را پرورش دهد که این دو خصلت را در خود پرورش دهند؟
مسلم است که حوزه انقلابی و توانا که مجهز به سلاح علم و عمل است و با نور بصیرت، جامعه را راهبری می‌کند توانایی تربیت عالمانی را دارد که تمدن اسلامی و رسیدن به آن تمدن را با جنگندگی به دست آورد.
چنین حوزه‌ای می‌تواند روحانیتی پرورش دهد که کارش ادامه کار انبیاء است. حرکت انبیاء حرکت برای توحید است. عقیده به توحید، یک پایه و استوانه یا زمینه اساسی یک جهان‌بینی است که زندگی را می‌سازد. عقیده به توحید یعنی به وجود آوردن حلقه توحیدی. اگر این نبود دشمنی‌ها با انبیاء هم به وجود نمی‌آمد. این یعنی ارائه یک هندسه جدید برای شیوه زندگی بشر که از آن تعبیر به حیات طیبه می‌شود. یعنی بسیار فراتر از این حیات ظاهری که بشر تاکنون به دنبال آن بوده است. به امید آن روز./۱۳۲۵//۱۰۲/خ