انسان در بهشت به ثبات می‌رسد نه سکون
به گزارش خبرنگار خبرگزاري رسا، حضرت آيتالله عبدالله جوادي آملي امروز در درس تفسير خود كه در مسجد اعظم برگزار شد، در ادامه تفسير سوره مباركه الرحمن گفت: ما هرچه داریم نسبت به دیگری مالک هستیم، اما نسبت به خداوند ما مالک چیزی نیستیم، خداوند مالی که خود مالک آن است را از ما می‌خرد و این نشانه احسان خداوند است، درواقع ما به خداوند احسانی نکرده‌ایم، چون همه چیز از آن خداوند است.
وی با اشاره به این‌که لقای ائمه (ع) و ملاقات با ایشان جزو نعمت‌های مادی و جسمانی بهشت نیست، خاطرنشان کرد: در روایات هست که اگر مؤمن همه اهل دنیا را به خانه خود در بهشت دعوت کند، هنوز جا دارد، این به دلیل این است که عدل و احسان وسعت و سعه می‌آورد اما در جهنم با این‌که بسیار وسیع است، جای جهنمی ها تنگ است و از تنگی جا در عذاب هستند.
مفسر برجسته قرآن کریم ابراز کرد: میدان مسابقه در فضیلت آسمان‌ها و زمین است، اگر همه بخواهند مظاهر اسمای الهی شوند، عالم و متقی شوند هیچ مانعی و مزاحمی نیست اما در میدان گناه دو نفر هم که باشند با یکدیگر اختلاف دارند و عرصه را بر هم تنگ می‌کنند.
وی با تأکید بر این‌که هیچ جا نام زن‌های بهشت را نمی‌برند، بلکه اوصافشان را ذکر می‌کند، بیان کرد: قرآن نمی‌فرماید این زنان بهشتی چه کسانی هستند و گوهرشان چیست؟ این‌ها را قرآن ذکر نمی‌کند.
حضرت آیت‌الله جوادی آملی اظهار کرد: انسان در دنیا که لباس می‌پوشد برای احترام و برای این است که در جامعه خود را نشان دهد و آبرویش محفوظ باشد، دیگر برای آستر لباس بها قائل نیست، اما در بهشت چون برای نشان دادن نیست و برای تکریم فرد مؤمن است، ظاهر و باطن لباس یکی است، چنان‌چه آن فرد در دنیا هم ظاهر و باطنش یکی بود، در بهشت ظاهر و باطنش یکی است.
وی با اشاره به این‌که در بهشت جای تن‌پروری و خستگی نیست، ادامه داد: لغو و گناه در بهشت وجود ندارد، انسان در بهشت به ثبات می‌رسد و نه سکون، اگر ساکن باشد بعد از مدتی خسته می‌شود، اما اگر ثابت باشد دیگر خستگی در کار نخواهد بود، اگر انسان تصور کند که ثابت است و نه ساکن، ادراک بهشت برای او آسان می‌شود، این بهشت تا ابدیت ادامه می‌یابد و یک هزار سال و چند هزار میلیارد سال نیست، این‌که برخی فرشتگان را گفته‌اند که سال‌ها درحال رکوع یا سجده‌اند، آنان به ثبات رسیده‌اند و دیگر خستگی معنا ندارد.
استاد برجسته درس خارج حوزه علمیه قم گفت: بد به حال انسانی که به دنبال مال و مقام پست دنیا برود و نعمت‌های بهشتی را فروگذارد، هرگز در بهشت دفع و خستگی و رنج نیست، عده‌ای هم به کمالات علمی می‌رسند و کمالات عملی در بهشت مقدور نیست، چون دیگر آن‌جا شرع وجود ندارد، اما کمالات علمی را انسان ممکن است بیابد./914/پ۲۰۲/ق