لگد بر تمدن اصیل ایرانی اسلامی

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، هرسال فصل گرما که نزدیک می‌شود بازی کهنه و نخن‌مای مخالفت با حجاب هم راه می‌افتد.

حالا دوباره ظهر روز دوشنبه ۲۳ اردیبهشت ۹۸ حدود کمتر از ۱۰۰ نفر در مقابل پردیس هنر‌های زیبای دانشگاه تهران جمع شدند و اقدام به سردادن شعار‌هایی در مخالفت با اجرای برخی قوانین و بخشنامه‌ها با محوریت حجاب کردند.

این اقدام با واکنش تعدادی از اساتید و دانشجویان دانشگاه تهران مواجه شده است و با سر دادن شعار‌هایی اعتراض خود را به برگزاری تجمعات ساختارشکنانه اعلام کرده اند.

آن‌طور که خبرگزاری‌ها نوشته‌اند ماجرا از آنجا شروع شد که سه هفته گذشته ۲ هزار نفر از دانشجویان و اساتید دانشگاه تهران با ارسال نامه‌ای به دکتر نیلی رییس دانشگاه تهران از وی خواستند به وضعیت زننده حجاب و قانون‌شکنی در دانشگاه رسیدگی کند که با کم‌توجهی مسوولین دانشگاه تهران مواجه شد.

مدتی بعد یک تشکل دانشجوئی با ارسال نامه‌ای که به ریاست دانشگاه به تذکر حجاب در سطح دانشگاه اعتراض می‌کند.

تهیه کنندگان این نامه نوشته‌اند که طی هفته اخیر، تذکر درباره رعایت حجاب در سطح دانشگاه و سخت‌گیری در ورود بانوان به دانشگاه به‌علت نوع پوشش مشاهده شده است و برخی دانشجویان بدپوشش تهدید شده‌اند که به کمیته انضباطی معرفی می‌شوند.

باید دید قانون در این مورد چه می‌گوید. آیا برگزاری تجمع برای مخالفت با قانون عفاف و حجاب مجاز است؟

اصل ۲۷ قانون اساسی می‌گوید تشکیل اجتماعات و راه‌پیمایی‌ها، بدون حمل سلاح، به شرط آنکه مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است.

سؤال واضح و شفاف این است که آیا برگزاری تجمع برای مخالفت با حجاب موافق با قانون اسلام است؟

همچنین ماده ۱۰۲ از منشور حقوق شهروندی که در دولت یازدهم تصویب شده و به امضای رئیس دولت رسیده است می‌گوید شهروندان در انتخاب نوع پوشش خود متناسب با عرف و فرهنگ اجتماعی و در چارچوب موازین قانونی آزاد هستند.

پوشش و عفاف همیشه در عرف و فرهتگ اجتماعی ایرانیان وجود داشته است و تاریخ ایران باستان حکایت از این دارد که حتی در فرهنگ ایرانیان قبل از اسلام هم برهنگی و بی‌حجابی وجود نداشته است.

ویل دورانت در «تاریخ تمدن» درباره‌ی دوران هخامنشی (به ویژه پس از داریوش هخامنشی) می‌نویسد: «زنان طبقات بالای اجتماع جرئت آن نداشتند که جز در تخت روان روپوش دار از خانه بیرون بیایند... زنان شوهردار حق نداشتند هیچ مردی را ببینند. در نقش‌هایی که از ایران باستان برجای مانده، هیچ صورت زن دیده نمی‌شود و نامی از ایشان به نظر نمی‌رسد.» (۱)

نیز حکیم ابوالقاسم فردوسی از قول "شیرین" شهبانوی ایران‌زمین می‌گوید:

چنین گفت شیریـــن که‌ای مِهتَران، جهانــــدیده و کار کـــــرده سـَـــــران

 بِسه چیز باشــــد زنان را بِهــــــــــی که باشنــــــــد زیبـــــای تَخت مَهــی

سه دیگر که بالا و رویَــــــش بُـوَد، بپوشیدگی نیـــز خویَـــــــــش بـُوَد

نه کس موی من پیش ازین دیده بود، نه از مهتران نیز بشنیده بود. (۲)

جالب اینکه شیرین‌خوی پوشیدگی را نشانه برتری و کرامت یک زن می‌داند. حتی فردوسی می‌گوید که شیرین خود چادر به سر داشت و هیچ نامحرمی موی سر او را ندیده بود.

اما لمپن‌های غرب‌زده سعی می‌کنند با استفاده از ابزار رسانه تاریخ تمدن اصیل ایرانیان را به زباله‌دان تاریخ بفرستند تا کسی نداند که حتی قبل از طلوع اسلام نیز مردمان ایران زمین با حجاب آشنا و مأنوس بوده‌اند./918/ی703/س

محمد هادی سمتی

پی نوشت:

(۱) به نقل از پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب:

https://www.adyannet.com/fa/news/۱۳۹۴

(۲) شاهنامه فردوسی، پادشاهی شیرویه، بخش ششم