هدف آمریکا از مذاکره کاهش نفوذ منطقه ای و نابودی قدرت موشکی ایران است
حجت الاسلام مجتبی ذوالنور رییس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در گفت وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری رسا، با اشاره به مواضع مقتدرانه رهبر معظم انقلاب در مخالفت با مذاکره با آمریکا گفت: اگر اظهارات و سخنان رهبری را در زمینه مذاکره با دشمن بررسی کنیم، می دانیم که هیچ شخصیت و کارشناسی همانند ایشان به این موضوع نپرداخته و زوایای آن را مورد واکاوی قرار نداده است.
وی با بیان اینکه دلایل رهبر معظم انقلاب برای عدم مذاکره با آمریکا مستقل، مبنایی و اقناعی است، اظهار داشت: یکی از دلایلی که اروپایی ها تلاش دارند نقش میانجی میان جمهوری اسلامی و آمریکا را بازی کند، این است که به افکار جهانی بقبولانند که سیاست «فشار حداکثری» آمریکا علیه ملت ایران اثرگذار واقع شده است.
حجت الاسلام ذوالنور با اشاره به عواقب مذاکره با آمریکا خاطرنشان کرد: اگر ما مذاکره با آمریکا را بپذیریم، آنها به این نتیجه می رسند که تحمیل فشار حداکثری پاسخ داده است، از این رو برای رسیدن به خواسته هایشان همیشه از همین سیاست استفاده می کنند؛ به بیان دیگر پذیرش مذاکره با دشمن منجر به این می شود که دشمن خیال کند همواره می تواند با فشار حداکثری ملت ایران را تسلیم سازد.
نماینده مردم قم در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه ما نباید دشمنان را به «شرط گذاشتن» عادت دهیم، عنوان کرد: اگر دشمن مشاهده کند که ملت ایران در برابر فشار حداکثری مقاومت می کند، سیاست «فشار حداکثری» را در سایر زمینه ها امتحان نخواهد کرد.
وی با تأکید بر اینکه اگر مذاکره صورت بگیرد، ملت ایران دیگر روی خوشبختی را نخواهد دید، بیان کرد: مذاکره به معنای داد و ستد است، اما آمریکا به این منظور پای میز مذاکره حاضر نمی شود، بلکه از قبل اهداف خود را تعیین کرده و می خواهد آنها را به ما بقبولانند؛ به عنوان مثال از قبل تعیین کرده اند که از نفوذ منطقه ای و قدرت موشکی ایران باید کاسته شود و مرادشان از مذاکره این است که آنها اهداف خود را دیکته کرده و ما یکایک آنها را بپذیریم.
حجت الاسلام ذوالنور با اشاره به اینکه پذیرش مذاکره ایران را برای همیشه با مشکل مواجه خواهد کرد، گفت: ما با مدارا و مذاکره در چارچوب و قوانین مشکلی نداریم، اما باید بدانیم که طرف مقابل ما به دنبال زیاده خواهی است، از این رو ما هیچگاه زیر بار مذاکره نخواهیم رفت./841/ت302/ق