سیم‌کارت شاد؛ طرحی نمادین برای فرار از انتقادات

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، رهبر معظم انقلاب روز گذشته در ارتباط تصویری با وزیر، معاونان، مدیران و رؤسای وزارت آموزش و پرورش، با اشاره به مسأله عدالت آموزشی، بر ضرورت توجه به خانواده‌هایی که تمکن مالی جهت خرید ابزار و وسایل مورد نیاز به منظور استفاده از آموزش مجازی را ندارند، تأکید کردند.

ایشان در سخنان خود نسبت به آسیب های فضای مجازی برای دانش آموزان ابراز نگرانی کرده و ابراز داشتند: «راه اندازی شبکه شاد، اقدام بسیار خوبی است اما آموزش مجازی نباید موجب شود که دانش آموز در معرض آسیبهای فضای مجازی و خطرات اخلاقی و اعتقادی قرار گیرد».

از سویی وزیر آموزش و پرورش در سی و چهارمین اجلاس مدیران کل و روسای آموزش و پرورش سراسر کشور اعلام کرد که به زودی با کمک وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات بنا دارد برای به حداقل رساندن مخاطرات فضای مجازی برای دانش آموزان، سیم کارت شاد را میان آنها توزیع کند تا محیطی امن در شبکه مجازی برای دانش آموزان فراهم آید.

بررسی ها نشان می دهد از آنجا که در این شبکه امن(محدود) امکان استفاده از منابع تحقیقاتی که معمولا معلمان به دانش آموزان توصیه می کنند، غیرقابل دسترس بوده و نیازهای دانش آموزان را به طور کامل برطرف نمی کند، از همین جهت سبب می شود در دراز مدت به اینترنت رجوع کرده و در عمل استفاده از این نوع سیم کارت به ندرت اتفاق بیافتد و آن را غیر کاربردی کند.

از سویی دیگر طبق گزارش محمدرضا سیفی، مدیرکل دفتر توسعه عدالت آموزشی مناطق محروم و عشایر، از کل جمعیت دانش آموزشی کشور 3 میلیون و 255 هزار نفر به اینترنت دسترسی نداشته و دارای تبلت نیستند، بنابراین از آنجا که در بسیاری از روستاهای کشور خصوصا در مناطق مرزی زیرساخت های اینترنت پرسرعت تلفن همراه وجود ندارد و یا امکان تهیه تلفن های همراه هوشمند برای برخی از خانواده های کم برخوردار وجود ندارد، توزیع سیم‌کارت شاد هیچ کمکی به تحقق عدالت آموزشی نمی کند و همچنان این خانواده ها از امکانات آموزشی برای فرزندان خود بی بهره خواهند ماند.

قابل ذکر است، سه هدف عمده در طرح توزیع سیم‌کارت شاد در نظر گرفته شده که عبارت از «اینترنت امن (محدود)»، «رایگان» و «افزایش دسترسی و افزایش تعداد کاربران» است، این در حالی است که محدودیت های موجود در این سیم کارت حتی خانواده ها را قانع می کند که اجازه بدهند فرزندشان برای کارهای تحقیقاتی از اینترنت متعارف استفاده کنند که این موضوع باز هم دانش آموزان را در معرض آسیب های فضای مجازی قرار می دهد.

همچنین از سویی چون اپراتورهای تلفن همراه برای اپلیکیشن شاد تعرفه رایگان در نظر گرفته اند، بنابراین تعریف هدف «رایگان» نیز برای این سیم‌کارت نیز دستاورد محسوب نمی شود و با وجود بیش از 3 میلیون دانش آموز فاقد تبلت، مسأله «افزایش دسترسی و افزایش تعداد کاربران» معنای خود را از دست می دهد، بنابراین می توان گفت طرح سیم کارت شاد دستاورد چندانی نخواهد داشت.

به اعتقاد برخی از کارشناسان، همانگونه که سیم‌کارت کودک اپراتورهایی همچون ایرانسل با عدم استقبال و شکست مواجه شد، به نظر می رسد سیم‌کارت شاد نیز یک حرکت نمادین و برای فرار از انتقادات خواهد بود، زیرا هیچکدام از دغدغه های رهبر معظم انقلاب در زمینه «عدالت آموزشی» و جلوگیری از «آسیب های فضای مجازی» را حل نمی کند.

سخن آخر این که، مسؤولان کشور به جای صرف بیت المال برای طرح های ناکارآمد و نمادینی همچون سیم‌کارت شاد، باید طرح «شبکه ملی اطلاعات» را که اینترنت ایمن و دسترسی حداکثری با کمترین خطر و آسیب در آن تعریف شده است را عملیاتی کنند.