نامه ملتمسانه کارتر به امام خمینی

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، پس از تصرف لانه جاسوسی آمریکا در تهران، دولت آمریکا به خصوص کارتر رئیس جمهور وقت آمریکا به دست و پا می افتند تا کارکنان سفارت را آزاد کنند و به اسناد کشف شده از سفارت خانه پاسخی توجیه کننده به جهان ارائه کنند.

اما تلاش ها بی نتیجه می ماند و در نهایت کارتر در پیام هایی مستقیم به امام خمینی(ره) و بنی صدر برای آزادی کارکنان التماس می کند.

حاج سیداحمدآقا در این باره در مصاحبه‌ای با خبرگزاری پارس ماجرا را اینگونه توضیح می دهند:

«این پیام توسط آقای قطب زاده در روز جمعه(8 فروردین) به دست امام رسید که از قراری که آقای قطب زاده گفته در روز چهارشنبه توسط کاردار سوئیس به دست ایشان رسیده و روز بعد یا همان روز یک پیام دیگر هم به آقای بنی صدر دادند. البته در پیام امام تندی‌هایی که در پیام آقای بنی صدر بوده، نبوده و ملایمت داشته و آن را ما در روز شنبه از بابی که امام فرمودند هیچ چیزی نباید از ملت دور باشد، ما این را در روز شنبه به رادیو دادیم و منتشر شد... به طور کلی امام پیام را که دیده بودند من اینجا نبودم، اما چند ساعت بعد که من آمدم ایشان فرمودند که این باید منتشر بشود، برای اینکه ما چیزی را از ملت پنهان نمی‌کنیم، و در ثانی به احتمال قوی اینها ممکن است خودشان منتشر کنند و بعد یک چیزهایی فکر کنند و مردم هم فکر کنند که چیزهایی زیر پرده است و ما باید آنچه که می‌گذرد به مردم بگوییم و خودِ مردم تصمیمشان را می‌گیرند، و به همین دلیل گفتند که فوراً ما منتشر کنیم»

نکته قابل توجه تفاوت پیام های امام خمینی(ره) و بنی صدر است که یک پیام واحد به دو مقام رهبری و ریاست جمهوری ارسال نشده است؛ این دقت نظر آمریکایی در این مسئله نشان از تفاوت رویکرد امام عظیم الشان و بنی صدر است، از آنجا که آنان می دانستند امام از مسئله ای به خصوص آمریکا هیچ ترسی ندارد، تندی را بی فایده و حتی مضر قلمداد کرده اند.

اما چون بنی صدر را به خوبی می شناختند که فردی ترسو و بزدل است با تندی خطاب کرده اند تا بتوانند به نتیجه برسند، بنابراین نشان می دهد در مقابل آمریکا هر چه اندازه ایستادگی صورت گیرد، به عقب می روند اما هرچه در مقابل آمریکا ترس نشان داده شود، آمریکا نیز در مقابل جسور تر و تند تر می شود؛ بنابراین لبخند در برابر آمریکا معنایی ندارد و لبخند در برابر استکبار با تندی پاسخ خواهد گرفت؛ از این رو امام خمینی(ره) که به خوبی این دولت شیطانی را می شناخت با رفتاری انقلابی و صحیح با آمریکا برخورد می کرد.

امر دیگری که در ماجرای نامه کارتر به خوبی روشن است، این است که آمریکا هرگاه در موضع ضعف باشد به التماس خواهد افتاد و خود به سراغ ایران می آید تا به حل و فصل امور بپردازد، اما اگر در موضع ضعف خود را احساس نکند، مذاکره تنها شعار تو خالی است و به هر بهانه ای آن را تعطیل و مذاکره کنندگان را به واشنگتن بازمی گرداند، بنابراین خواهش از آمریکا برای مذاکره بی فایده است و این دست مذاکره تنها گدایی است که نتیجه ای نیز در پی نخواهد داشت.

در هر صورت با دستور رهبر کبیر انقلاب اسلامی متن نامه منتشر می شود تا روایت صحیح از ماجرا برای مردم بازگو شود؛ امری که بعدها توسط دولت های جمهوری اسلامی چندان رعایت نشد و موجب ضربه به حیثیت و آبروی نظام شد، امام خمینی(ره) که به خوبی از اوضاع رسانه ها آگاهی داشتند می دانستند که هر چه امروز توسط مسئولین داخلی به درستی روایت نشود، فردا روزی به غلط و به نفع دشمن روایت خواهد شد، امری که امروزه در میان رسانه ها به جنگ روایت ها مشهور است و فرد پیروز را کسی می دانند که برای نخستین بار موضوعی را روایت می کنند، کارشناسان امور رسانه ای معتقد هستند که نخستین روایت بر مخاطب تاثیر گذاری اصلی را دارد و هرچند بعدها روایت های دیگر نقل شوند اما همچون روایت نخست تاثیر ندارند.

پس از انتشار نامه، بازتاب گسترده از این افتضاح سیاسی برای کارتر در آمریکا گسترش یافت و شکست سیاسی عمیق برای کارتر محسوب شد و شاید همین مسئله وی را سراسیمه به فکر گزینه نظامی انداخت؛ کارتر که در نامه خود کاملا ملتمسانه خواستار حل و فصل تمامی موضوعات بود و حتی در برابر انقلاب مردم ایران تسلیم شده بود اما به یکباره به سراغ گزینه نظامی رفت.

این مسئله نیز از دیگر نکات قابل توجه در این برگ از تاریخ است که آمریکا از طرفی پیام مذاکره می دهد و خود را شکست خورده و تسلیم نشان می دهد اما از طرفی دست بر روی ماشه نظامی دارد و به محض احساس فرصت با گزینه نظامی به ملت ها یورش می برد؛ بنابراین اعتماد به غرب بی فکر ترین و احمقانه ترین اقدام ممکن است؛ کاری که جز خسارت برای ملت ها چیز دیگر ندارد.

در بخشی از نامه کارتر به امام خمینی(ره) این چنین آماده است:

عالیجناب... مایلم تاکید کنم که حکومتِ من وارث یک وضع بین‌المللی خیلی حساسی می‌باشد که نتیجه سیاست و اوضاع و احوال دیگری است و همه ما را به ارتکاب اشتباهاتی در گذشته وادار کرده است...

می‌خواهم موکداً خاطرنشان کنم به محض اینکه مساله فوری از طریق انتقال مسئولیت گروگان‌ها به حکومت ایران حل شود، ما آماده اتخاذ رویه معقول و دوستانه‌ای برای حل و فصل مسائل عدیده دوجانبه فیمابین می‌باشیم...  با تقدیم بهترین احترامات. 6 فروردین 1359

این مسئله نشان می دهد که به طور کلی آمریکا از ابتدای انقلاب اسلامی همیشه به دنبال مذاکره بوده است اما نه برای پذیرش اشتباهات خود و تسلیم در برابر ملت ایران بلکه تنها می خواسته است تا از این طریق به خواسته های خود برسد و الا مذاکره چه معنایی دارد؟ مذاکره برای طرفینی است که بر سر مسئله ای اختلاف نظر دارند و خود را صاحب حق می دانند اما در اختلاف بین ایران و آمریکا این امر وجود ندارد و ایران تنها به دنبال استقلال خود و پیشبرد اهداف خود است و این آمریکا است که از آن سوی دنیا برای دخالت در امور داخلی ایران به این سمت آمده و حرف از مذاکره می زند.