توصیه‌های امام خمینی به عزاداران

به گزارش خبرنگار گروه سیره امامین انقلاب خبرگزاری رسا،  انقلاب اسلامی و خروش ملت ایران بر علیه طاغوت زمان در حقیقت در راستای قیام حسینی قرار داشت و برای ویرانی طاغوت و برپا داشتن حکومت اسلامی، امام راحل قیام خود را آغاز کرد.

در روند پیروزی انقلاب اسلامی، هیئت های مذهبی نقش بسیار مهمی داشتند و امام خمینی (ره) از ظرفیت هیئت ها برای مبازره به ظلم و ستم به خوبی استفاده کرد و توجه داشتند مسیری را که هیئت ها طی می‌کنند دچار انحراف نشود تا با قوت و وحدت در خدمت اسلام و مسلمین حرکت کنند.

برای این منظور امام خمینی (ره) با بیان مواعظ و رهنمون‌هایی چراغ هدایت هیئتیان را مشتعل و با رفتار و حضورشان در این هیئات عملاً شیوه درست عزاداری را یاد می‌دادند و مراقبت داشتند که این ظرفیت عظیم و نعمتی که خداوند برای گسترش و پیشرفت اسلام در اختیار ما قرار داده است از بین نرود.  

امام راحل هدف از نوحه خوانی، شعر خوانی، نثر خوانی، گریه کردن و هیاهو برای عزای امام حسین علیه السلام را حفظ مکتب اسلام ناب محمدی معرفی می‌کردند و روضه خوانی با حضور مردم در دسته های شکوهمند عزای ابا عبدالله الحسین علیه السلام را تکلیف همه مسلمانان خواندند زیرا بقای اسلام وابسته به این اجتماعات است.

امام راحل معتقد بودند که هیئت ها فقط به عزاداری نباید تکیه کنند و اهل منبر و خطباء باید مردم را به وظایفشان آگاه کنند و تعالیم دین مبین اسلام را به مردم یاد دهند که با انجام این وظایف است که جامعه مسلمان با اهداف قیام امام حسین علیه السلام آشنا می‌شوند و سعی می‌کنند تا خود را به امام حسین علیه السلام نزدیک کنند.

هیئت ها و مراسمات سیاسی عامل وحدت و حافظ ملیت مسلمانان به ویژه شیعیان ائمه اطهار علیهم السلام بوده و لازم است در نوحه ها و اشعار علاوه بر رثای اهل بیت علیه السلام، فجایع و ستمگری‌های ستمگران هر عصر و زمانی به صورت کوبنده یادآوری شود و ظلم و ستم ظالمانی چون آمریکا یادآوری، لعن و نفرین شود.

اهل منبر علاوه بر بیان مسائل روز، به بیان مسائل اخلاقی و اعتقادی بپردازند و به این جنبه از اسلام را هم به مردم  نشان دهند؛ در پایان منبر حتماً روضه بخوانند و زیاد هم بخوانند تا همیشه مردم محیا و در صحنه باشند و بداند ائمه علیهم السلام همه عمر خود را صرف اسلام کردند و اگر یک سازش می‌خواستند بکند تمام جهات مادی برای آنها فراهم بود.

مجالس اهل بیت ملت ها را زنده نگه می‌دارد و اگر غرب زده‌ها بُعد سیاسی این مجالس را می‌فهمیدند آنها هم اینگونه مراسمات را برپا می‌کردند؛ مداح و منبری، هر دو در زنده نگه داشتن اسلام و ملت تاثیر می‌گذارند؛ هرچند اگر بعضی ندانند که چه می‌کنند «من حیث لایشعر» این تاثیر گذاشته خواهد شد.

البته باید توجه داشت که عزاداری هایی که مایه وحدت ملت و زنده نگهداشتن اسلام است؛ نباید به ضعفای مردم آسیب برساند و صداهای زیاد به افراد بیمار و اشخاص پیر و ضعیف آسیب برساند و آنها را منزجر کند؛ بلندگوها نباید بیرون گذاشته شود و باعث آزار و اذیت مردم شود که در این صورت خدای ناخواسته معصیت می‌شود.

هیئت ها در عزاداری ها ملاحظه برادران ایمانی را داشته باشند زیرا بعضی ها کسالت دارند و در بیمارستان هستند، معلولینی وجود دارند که ملاحظه حال آنها لازم است و آزار و اذیت نکردن آنها واجب است و اگر در عزاداری رعایت حال مردم شود همان عزاداری واقعی و مورد پسند اهل بیت صورت می‌گیرد.

اتحاد در بین طبقات مختلف روحانیت باعث اتحاد بیشتر مردم می‌شود و برای حفظ اسلام همراه بودن مسلمین لازم است، یکی از بهترین جاهایی که می‌شود همه با هم باشند، همین مجالس دعا و عزاداری و انس است و مجالسی که در ماه مبارک رمضان و در ماه محرم برای اقامه عزای اباعبدالله حسین علیه السلام برگزار می‌شود در ایجاد وحدت بین مسلمین نقش فراوانی دارد.

زنده نگه داشتن قیام کربلاء و نام مبارک حضرت سیدالشهداء، زنده نگهداشتن اسلام است. روضه های سنتی و مصیبت هایی که در رثای اهل بیت علیهم السلام گفته می‌شود برکات زیادی دارد و اسلام را بیمه می‌کند. در این مجالس بر روحانیون تکلیف است که به مردم بفهمانند قیام امام حسین علیه السلام برای چه بود؟ با چه عده ای قیام کرد؟ و با تحمل چه مصیبت هایی قیام خود را به آخر رساند؟

اساس را باید حفظ کنیم و اساس، اسلام است؛ باید کوشش کنید تا این مجالس و مجامع اسلامی حفظ شود و آن طوری که سابق بود، نباشید؛ نمازمان را بخوانیم و برویم سراغ کارهایمان و درخانه بشینیم و اهل منبر چند کلمه روضه بخوانند و اخلاق بگویند و بعد بروند در خانه هایشان بنشینند؛ باید در مقابل ظلم و ستم بایستید.

این کلمه «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» یک کلمه بزرگی است که اشتباهی فهمیده‌اند؛ آنها خیال می‌کنند که هر روز باید گریه کرد درحالیکه این محتوایش نیست، کربلا و ارض کربلا در روز عاشورا چه نقشی را بازی کرد! همه زمین‌ها باید آنطور باشند.

نقش کربلا این بود که حضرت سید الشهداء علیه السلام با چند نفر جمعیت معدود به کربلا آمدند در مقابل ظلم یزید و دولت جبار آن ایستادند و فداکاری کردند و کشته شدند و یزید را شکست دادند و ظلم را قبول نکردند؛ همه جا باید اینطور باشد و همه روزها باید اینطور باشد.

باید ملت ما هر روز را عاشورا فرض کند و در مقابل ظلم بایستد؛ همین‌جا کربلاست و باید نقش کربلا را پیاده کنیم؛ قضیه کربلا منحصر به یک جمعیت هفتاد و چند نفر و یک زمین کربلا نبوده و همه زمین‌ها باید این نقشه را اجرا کنند و همه روزها غفلت نکنند.