آنچه نمی‌خواهند مردم درباره انتخابات بدانند (قسمت دوم)

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، گزاره‌های مهمی وجود دارند که بایستی مردم با اطلاع از این گزاره‌ها به انتخابی دقیق و درست دست بزنند. درصورتی که مردم از این گزاره‌ها اطلاعی نداشته باشند، انتخاباتی حرفه‌ای که از دل آن شخصی مورد اعتماد و وثوق خارج بشود، برگزار نخواهد شد. برخی از افراد سیاسی وابسته به جریان‌ها و احزاب خاص، دوست ندارند که مردم از این گزاره‌ها مطلع باشند؛ چرا که منافع خود را در خطر می‌بینند. در قسمت قبل «آنچه نمی‌خواهند مردم درباره انتخابات بدانند» یکی از این گزاره‌ها و شایعه‌های دروغ درباره انتخابات را مطرح، نقد و بررسی کردیم. در ادامه می‌خواهیم گزاره‌های دیگری را مطرح، نقد و بررسی کنیم.

دوم، هر رأی، بسیار ارزشمند است

متأسفانه شهرستان‌های کوچک؛ اما مهم در جای جای کشور ما، با پدیده خطرناکی به نام رأی‌های خانوادگی، قومی، قبیله‌ای، طایفه‌ای و ... همیشه باعث شده‌اند تا افرادی رأی بیاورند که با زرنگی، بزرگ آن خانواده را به نفع خود جذب کرده است. از طرفی در همین شهرستان‌های کوچک، پدیده‌ای دیگر به نام رأی فروشی وجود دارد که افراد به صرف وعده پانصد الی یکی دو میلیون تومان به فروش آرای خود به نفع افراد می‌پردازند. در حقیقت رودربایستی و فروش رأی نشان می‌دهد که افراد زیادی در کشور وجود دارند که از ثمره و نتیجه آرای خود مطلع نیستند. چه بسا ضرر دو میلیون تومنی یک نفر بابت رأی ندادن به یک فرد، می‌تواند ثمره و سود چند صد میلیونی برای آن فرد به دنبال داشته باشد؛ زیرا اگر آن فرد خائنی که با خریدن رأی می‌خواهد منصب و زمام امور را به دست بگیرد، فردا روز خود را به اندازه تمام پولی که برای رأی آوردن خرج کرده، در بیت المال شریک می‌بیند و حتی سود پیروزی خود در این انتخابات را از بیت المال مطالبه خواهد کرد.

رأی به قدری ارزشمند است که نمی‌توان برای آن قیمتی تعیین نمود. هر رأی مردم در آینده کشور تأثیر مثبت و مستقیمی دارد. از این رو اگر فردی به این میزان نسبت به رأی دادن سهل انگار است، باید این نکته را بداند که هم به خود و هم به فرزندان خود و هم به تمام خانواده‌اش با دادن رأی اشتباه خیانت می‌کند. آرایی که بر اساس رودربایستی، آشنا و فامیل بودن، پول دادن، شام دادن و ... خریداری می‌شود، خیانتی بزرگ به کشور است.

البته برخی از افراد نیز با میتینگ‌های سیاسی شامی نسبت به آرای مردم دهن کجی کرده و می‌کنند و با یک شام، به دنبال جلب آرای مردم هستند. این شاید یکی از کثیف‌ترین سیاست‌ها از سوی برخی افراد جهت رأی آوری است. به نظر می‌رسد بایستی با این پدیده شام دادن توسط هیئت‌های نظارت بر انتخابات به شدت و سختی برخورد کرد. یک شب سیر خوابیدن بهتر است یا چهار سال آسوده خوابیدن؟

وقتی مردم هر رأی خود را ارزشمند و دارای تأثیر فوق العاده در آینده سیاسی و اقتصادی کشور ببینند، دیگر به وعده‌های ساعتی و توخالی برخی از افراد کاندیدنما توجه نخواهند کرد. هر رأی می‌تواند به واقع موتوری جدی در پیشبرد اهداف کشور باشد. تک تک رأی مردم، در آینده کشور تأثیر فوق العاده قوی دارد. از این رو بایستی مردم را آگاه کرد اگر یک رأی اشتباه به صندوق رأی بندازید، آینده خود را دستخوش تغییرات شدید ناگهانی خواهید کرد!

سوم، انتخابات عرصه حذف عناصر ضعیف است

نکته اساسی دیگری که بایستی در زمینه انتخابات مردم بدانند، این است که انتخابات مهم‌ترین زمانی است که می‌توان نسبت به تداوم نمایندگی یا مدیریت یک نفر در کشور تصمیم گیری نمود. در حقیقت برخی از اقدامات برخی افراد به دلیل نداشتن اسناد دقیق قانونی، قابل تعقیب قضایی نیست، حتی این اسناد به جهت‌های مصلحت اندیشیده شده‌ای در نزد شورای نگهبان به عنوان یک نهاد نظارتی انتخاباتی پذیرفته نشده است؛ اما در نزد افکار عمومی و مردم، قابلیت قضاوت و صدور آرای قاطعی را دارد.

مردم اگر در انتخابات‌ها نسبت به نمایندگان خود مطالباتی داشته و دارند؛ اما آن نماینده نسبت به این مطالبات پاسخ روشن، صریح و شفافی نداده، مردم می‌توانند نسبت به تداوم نمایندگی آن فرد تصمیم قاطعی را بگیرند و آن فرد را از عرصه انتخابات کنار بگذارند. وقتی که یک بار نماینده‌ای با آرای مردم از عرصه انتخابات کنار گذاشته شد، خواهد فهمید که بایستی نسبت به کم کاری‌ها و ضعف‌های خود پاسخگو باشد.

اما اگر نماینده‌ای نسبت به رفتارها و سوء مدیریت‌های خود پاسخگو نبود و در مقابل مردم نیز نسبت به تداوم مدیریت چنین اشخاصی تصمیم قاطعی نگرفتند، بایستی در انتظار اتفاقات ناگواری برای کشور یا مردم آن منطقه باشیم. از این رو انتخابات پیش رو ملاک و معیار مهمی برای تصمیم گیری درباره نمایندگانی خواهد بود که عملکرد آن‌ها ضعیف و غیرقابل انتظار است. شرط مهم این اتفاق، روشنگری فعالان سیاسی و رسانه‌های محلی نسبت به عملکرد افراد برای جامعه می‌باشد که به‌نوعی یک وظیفه شرعی نیز به نظر می‌رسد.

ادامه دارد...