قوه عاقله فرهنگ جامعه معیوب است
حادثه درمانگاه قرآن و عترت قم و موجسواری رسانهای دشمنان داخلی و خارجی و دوستان نادان و البته پرمدعای رسانهای که معالاسف در اغلب بزنگاهها به مثابه سربازان رایگان دشمن عمل میکنند، نشان داد که دشمنان فرهنگ و عفت و غیرت ما، نه به خواب رفتهاند و نه از اقدامات خود در جهت حرمتزدایی از مقدسات و عفتزدایی از جامعه ذرهای کوتاه آمدهاند: «وَ لَنْ تَرْضی عَنْکَ الْیَهُودُ وَ لاَ النَّصاری حَتَّی تَتَّبِعَ مِلَّتَهُم» (بقره، ۱۲۰)
آنان بسیار حسابشده و با برنامه توانستهاند، مدیران و کنشگران فرهنگی و تربیتی جامعه ما (وحتی بخش نهچندان اندکی از روحانیت) را به گوشه رینگ برده و از گردونه تأثیرگذاری فرهنگی خارج کنند. پوشش رسانهای حادثه بیمارستان قم نشان داد که دشمنان هر زمان که اراده کنند میتوانند با آفرینش یک حادثه کوچک، موجی جدید در جامعه ایجاد کنند و ماهی مراد خود را صید کنند و حساسیتهای فرهنگی جامعه را روز به روز کمرنگتر و کمرنگتر کنند.
به عنوان یک کنشگر فرهنگی جزء معتقدم قوه عاقله فرهنگ جامعه (البته اگر اساساً چنین قوهای در حال حاضر وجود داشته باشد) بسیار معیوب و بیمار و از کار افتاده است! نیاز به یک درمان اساسی دارد. مسئولان فرهنگی ما در تولید اسناد بالادستی فرهنگی توانا و چیرهدستند! اما در عرصه عقلانیت کاربردی و کاربردیسازی اسناد تولیدی، ناتوان و ناکارآمد!
راهبرد فرهنگی مجلس و دولت ما در مواجهه با ناهنجاریهای اجتماعی و فرهنگی، به ویژه گسترش بیحجابی) و در تقویت بنیانهای فرهنگ اسلامی ایرانی معلوم نیست. (البته اگر اساساً چنین راهبردی وجود داشته باشد). بیش از یک سال است که عملاً قوانین پیشین را از کار انداخته و در حال تدوین لایحهای جدیدند! لایحهای که به احتمال بسیار زیاد در حکم «نوشدارو بعد از مرگ سهراب» خواهد بود.
اقتدار در برخورد با ناهنجاریهای اجتماعی و فرهنگی وجود ندارد (البته اگر اساساً اعتقاد و ارادهای نسبت به این موضوع وجود داشته باشد)
جامعه فرهنگی ما از سردرگمی و بیبرنامگی و بلاتکلیفی شدیداً رنجور و کلافه و خسته است.
جامعه در حال انس گرفتن با بیماری مزمن و کُشنده بیعفتی و بیحیایی و بیغیرتی است.
شیوع بیعفتی و بیغیرتی، نتیجهای جز شیوع بیدینی نخواهد داشت. افتخار به بیحجابی و بیحیایی به سرعت به افتخار به بیدینی و الحاد تبدیل خواهد شد!
باید بیدار شد؛ و الله همه ما مسؤولیم؛ دشمن به لایههای زیرین و ریشهای فرهنگ ما وارد شده است! باید از خواب غفلت بیدار شد! تا دیر نشده است باید برای ناکارآمدی نهادهای عریض و طویل فرهنگی و اجتماعی فکری کرد!
«دولتیکردن فرهنگ» و «حکومتی کردن دفاع از فرهنگ» از اشتباهات مهلکی بوده است که متأسفانه در سالیان گذشته شروع شده و الان به اوج خود رسیده است و آثار مخرب آن را همگان میبینیم! باید کار را به خود مردم و نهادهای مردمی سپرد.