دوری از تشریفات سبب صلح و آشتی می‌شود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، محمدحسن الهی، کارشناس و مشاور فرهنگی ­ـ اجتماعی، در برنامه صبح روشن که رادیو معارف پخش می‌شد، گفت: ما باید دو نکته مهم را در آشتی کردن و یا قهر نکردن مورد توجه قرار دهیم، باید قبول کنیم که قهر کردن یک عکس‌العمل ناخودآگاه و طبیعی است، پس یک کار حکیمانه و هنرمندانه نیست و فرد ناخودآگاه به آن دچار می‌شود.

وی ادامه داد: قهر یک نشانه از مشکل یا بیماری است، به همین دلیل اسلام آن را نمی‌پذیرد، اما آشتی برعکس قهر یک مهارت دقیق و فرآیند چند جانبه است، که یک فرد را وادار به پذیرش می‌کند، مثل سخاوت، بخل یک صفت درونی است اما سخاوت یک مهارت و کار خردمندانه‌ای است، همه افراد نمی‌توانند اهل آشتی باشند یا بین مردم آشتی برقرار کنند.

این کارشناس فرهنگی اجتماعی ابراز داشت: آنچه اسلام روی آن دست گذاشته، اصلاح و پیشگیری از بیماری است، قهر کردن بیماری حاد و خطرناکی است، اگر این قهر سرایت پیدا کند، دیگر جامعه دشمن نمی‌خواهد، چون وقتی شما توانستید با یک کار کوچک بین یک طایفه اختلاف ایجاد کنید، توانسته‌اید دشمن را به هدفش برسانید، هدف دشمن جدایی و تفرقه بین افراد جامعه است.

وی اظهار داشت: قهر اولیه، کوچک و ناچیز است زیرا یک واکنش طبیعی است، اما خصلتی که آن را پررنگ می‌کند لجبازی و کینه ورزی است، کبر و غرور باعث بزرگ شدن و مسری شدن این بیماری می‌شود، بچه‌ها هم با هم قهر می‌کنند اما چون کبر و کینه در وجودشان نیست خیلی زود فراموش می‌کنند و آشتی می‌کنند، اما بزرگ‌ترها ممکن است این قهر را با تهمت، غیبت و ناسزا و غیره بزرگ کنند.

استاد الهی بیان داشت: در روایت داریم «وقتی چشم به چشم می‌خورد حیا می‌آید»، دو نفر که با هم قهر هستند ممکن است تخیلاتی در ذهنشان بیاید و فکر کنند که طرف مقابل در مورد آن‌ها چه می‌گوید، اما وقتی او را می‌بینند متوجه می‌شوند که اشتباه کرده‌اند و با دیدن یکدیگر مشکلات حل می‌شود، یعنی دیدن یکدیگر می‌تواند کینه و قهر را از بین ببرد ولو اینکه ناخواسته باشد.

این کارشناس رادیویی ابراز داشت: قرآن می‌فرماید «هم خودت و هم اهلت را حفظ کن»، ما با نادیده گرفتن آیات قرآن و روایات ائمه نه تنها با بستگانمان قهر می‌کنیم بلکه به خود و خانواده خود نیز با قهر کردن آسیب می‌رسانیم، ما اگر آیات و روایات را قبول می‌کردیم، از هم دور نمی‌شدیم، اما برای آشتی کردن و دور نشدن از یکدیگر کارهای زیادی می‌توان انجام داد.

وی ادامه داد: یکی از این راهکارها، ازدواج‌های فامیلی است، فامیل یعنی کسی که او را می‌شناسیم، اخلاق، رفتار، سطح فرهنگ، لهجه او را می‌دانیم، دیدگاه‌های مشترکی بین ما وجود دارد، پس چرا جوانان ما در دانشگاه‌ها کسانی را نمی‌شناسند و با خانواده‌هایشان آشنایی ندارند را برای ازدواج انتخاب کنند، ازدواج فامیلی آشتی و صلح ایجاد می‌کند.

استاد الهی اظهار داشت: دوری از تجملات و تشریفات نیز باعث صلح و دوستی می‌شود، وقتی یکی عروسی مجلل و مرفهی می‌گیرد که حتی نزدیکان خودش مثلاً خاله‌اش لباس مناسب این عروسی را ندارد، یا دیگری که می‌خواهد مجلس عروسی بگیرد، با چشم و هم چشمی دچار دردسر می‌شود، این باعث دوری و جدایی افراد یک طایفه می‌شود، ما هر چه از تجملات و تشریفات دور شویم به یکدیگر نزدیک‌تر می‌شویم.

وی در پایان خاطر نشان کرد: مسافرت‌های دسته جمعی، ایجاد صندوق‌های خیریه در خانه، مهمانی‌های بدون تشریفات، جلسات قرآن و هیأت باعث نزدیک شدن فامیل به یکدیگر می‌شود، امروزه متأسفانه مردم فقط برای عزای یکدیگر دور هم جمع می‌شوند، ما باید زمینه‌ای را فراهم کنیم که به لحاظ مهارتی و رفتاری باعث شود افراد دور هم جمع شوند. /9194/پ202/ن