یادآوری نعمت‌های الهی، شکرگزاری واقعی است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، آیت الله سیدان، استاد سطح عالی حوزه علمیه، عصر امروز در ادامه سلسله جلسات روش ساختاری تفسیر قرآن کریم با بیان این که همه خوبی ها و نیکی ها از جانب پروردگار است، اظهار کرد: ذات مقدس حضرت حق واجد همه کمالات بوده و سخنانی که در تفسیر البیان آیت الله خویی آمده است به خوبی بیانگر همین موضوع است.
استاد سطح عالی حوزه علمیه با بیان این که خداوند حقیقت هستی و ریشه حمد است، تصریح کرد: به همین سبب انسان باید از آن چیزی ستایش کند که مستجمع جمیع کمالات است. نکته دیگر این که از جانب خداوند متعال به ما خوبی رسیده است و لازم است تا او را ستایش و ثنا کنیم.
وی با بیان این که همه جهانیان بیم از عدل او دارند، خاطرنشان کرد: اگر بنا باشد تا پروردگار عادلانه با ما برخورد کند، برای ما عامل گرفتاری بوده و در ظلمت غرق خواهیم شد. به همین سبب امید داریم تا او با فضل خود با ما برخورد کند.
آیت الله سیدان با بیان این که همه ما امید به لطف و رحمت او داریم، گفت: لازم است تا او را ستایش کنیم؛ همچنین ذات حضرت حق چون شایسته و نیکو است، به ما نیز حیات و قدرتی بی مزد می دهد؛ در حقیقت ذات حضرت حق در عین یگانگی خود مستجمع جمیع کمالات بوده و باید مورد ستایش و ثنا قرار بگیرد و در این چارچوب تعریف و تبیین شود؛ از این رو در این بیان آمده است که خدایا من در عبادت به سوی تو می آیم زیرا که تو را مستحق ستایش یافته ام.
این استاد سطح عالی حوزه علمیه ادامه داد: بیم از آتش جهنم و انگیزه عبادت و پرستش خداوند متعال و طمع به بهشت و سرای ابدی ما را به سمت و سوی او کشانده است. همچنین بشر نیز به خداوند متعال عرضه می دارد که تو را که شایسته پرستش و عبادت و مستجمع جمیع کمالاتی یافتم، یعنی این آیه به ذات مقدس حضرت حق که عین همه کمالات بوده و باید مورد ستایش و ثنا قرار گیرد، اشاره و توجه می کند.
وی با اشاره به ثنا گویی ما نسبت به حضرت حق، یاد آور شد: این ثناگویی به این سبب است که اصل هستی ما از جانب او بوده و بیش از حد به ما توجه دارد. همچنین نعمت هایی که در دنیا هست، نسبت به مسائل آخرت همانند زمانی است که جنین در رحم مادر بوده و زمانی که به دنیا می آید و متولد می شود، احساس ورود به دنیای جدید و متفاوتی را دارد. همچنین رحمت پروردگار در این آیه تبلور دارد.
بیم از عدل خدا و امید به رحمتش، مسبب ستایش و ثنای یگانه هستی شده است
آیت الله سیدان افزود: همه نعمت های بهشتی را خداوند برای بشر آماده کرده و مولود به نفس انسانی است. در سوره حمد نیز عباراتی آمده اند که نمایانگر هر چه بهتر نعمات خداوند هستند. به عنوان مثال «الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ»، یعنی خداوند متعال پرورش دهنده عالمیان بوده و بیم از عدل او و امید به رحمتش، سبب ستایش و ثنای پروردگار می شود.
این استاد سطح عالی حوزه علمیه با بیان این که هر کدام از عبارات دینی و قرآنی حساب و کتابی جداگانه دارند، خاطر نشان کرد: این عبارات نسبت به تبیین آیات و روایات عالم بوده و نسبت به پیاده سازی و انجام آن ها قادرند. همچنین عبارت «الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ»، یعنی ذات حضرت حق مهربان بوده و امید به رحمت او دارد. خداوند «مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ»، است یعنی بیم از عدل او داریم و همه ستایش و ثنا برای اوست و او شایسته همه این صفات پسندیده است.
وی با بیان این که ما هرگز قادر نیستیم که ارزش و عظمت خداوند متعال را بیان کنیم، تاکید کرد: باید معرفت انسان به اندازه ای بالا برود که در گرفتاریها و مشکلات روزمره به خداوند متعال توکل کند. در هر حال بجاست که انسان خدا را شاکر باشد و از هر گونه تزلزل فاصله بگیرد. همچنین اگر می خواهیم شکرگزار خوبی باشیم، لازم است تا نعمت های الهی را مورد توجه قرار داده و آن ها را در زندگی از یاد نبریم.
باید با نیت خالص و انگیزه میل به حقیقت به سوی خداوند متعال گام برداشت
آیت الله سیدان ادامه داد: در جلد 93 بحار الانوار آمده است که شخصی خدمت حضرت امیر آمد و ابراز گرفتاری کرد و گفت که من در مضیقه هستم؛ ایشان به او بیان کردند که استغفار کن تا از مضیقه و تنگنا بیرون بیایی و از گرفتاری ها رها شوی. این فرد پس از مدتی استغفار سوی حضرت امیرمومنان(ع) بازگشت و گفت که استغفار زیاد کردم اما فرجی در کار نبود، حضرت به او گفتند که شاید به خوبی این کار را انجام نداده ای و در مسیر انجام آن خللی وجود داشته است. این که انسان استغفار کند و تصمیم به تکرار دوباره آن داشته باشد، فایده و ارزشی ندارد.
این استاد سطح عالی حوزه علمیه با بیان این که باید با توجه و نیت خالص و انگیزه میل به حقیقت، جلو آمد، تصریح کرد: باید با انگیزه خالص پیش رفت و باید تصمیم بر اطاعت جدی از او بگیریم. همچنین اگر بناست که در دنیا و آخرت با خداوند متعال باشیم باید با استغفار حقیقی در این خط سیر حرکت کرد و هنگامی که تصمیم داشتیم تا برای حقانیت بحث کنیم، باید با توجه خاص و خالص به این زمینه ها بپردازیم و از هر گونه بی اهمیتی فاصله بگیریم./864/پ201/ب4