برکات امام غایب از دیدگاه وهابیت
به گزارش سرویس مانیتورینگ خبرگزاری رسا، محمد انصاری کارشناس شبکه وهابی وصال حق با پخش کلیپ‌هایی در برنامه«آن روی سکه» با موضوع امام غایب چه فایده‌ای دارد، مدعی شد که امامی که غایب است چه نفعی برای انسان‌ها دارد، وی در ادامه افزود: امام غایب هیچ برکت و نفعی نمی‌تواند به احدی برساند.
در پاسخ به این ادعا باید گفت که در نگاه شیعه امامیه وظایف امام بر دو قسم است: فواید و وظایفی که مستلزم حضور و ظهور امام در جامعه است، یعنی اموری که فقط با ظهور امام در جامعه، محقق می‌شوند، همچون: بـرقراری عدالت اجتماعی، بیان احکام و تفسیر و تبیین قرآن، اجرای حدود الهی، تکالیف اجتماعی همچون جهاد و دفاع، تقسیم بیت المال.
اما فواید و وظایفی که تنها مترتب بر وجود امام است نه ظهورشان، یعنی اموری که غیبت نمی‌تواند مانعی برای عملی ساختن آن باشد، به چند دسته تقسیم می‌شود.
نخستین فایده این است که امام واسطه فیض الهی میان خالق و مخلوق است، اگر امام در روی کره خاکی نبود نوع انسان منقرض می‌شد و اگر او نباشد خداوند به حد کامل شناخته نمی‌شود و در نتیجه عبادت نمی‌شود و رابطه بین عالم مادی و دستگاه آفرینش قطع می‌شود.
قلب مقدس امام است که به منزله ترانسفورماتوری است که جریان برق کارخانه را به میلیون‌ها لامپ می‌رساند، امام قلب عالم وجود و رهبر و مربی نوع انسان‌ها است.
باید این نکته را یادآور شد که، آن‌گاه که خداوند متعال اراده کرد خلقتی داشته باشد، گر چه در خالق هیچ نقص و عجزی وجود نداشت اما در مخلوق نیازمند به واسطه بود چرا که باید بین علت و معلول سنخیت و هماهنگی وجود داشته باشد و مشیت خداوند بر این تعلق گرفته که نظام هستی، نظام اسباب و مسبّبات باشد لذا برای فیض وجود و سایر فیوضات نیاز به واسطه‌ای بود که از طرفی بتواند با عالم ماده مرتبط باشد و در قالب انسان مادی تجلّی یابد و از طرف دیگر نزدیک‌ترین و مقرّب‌ترین موجود در عالم هستی به خالق متعال باشد به همین جهت است که علامه مجلسی، در«بحارالانوار، ج 1، ص97 و ص105» نقل کرده است: اولین چیزی که توسط آفریدگار هستی خلق شد، انوار طیبه ائمّه معصومین(ع) بود و به واسطه آنان فیض وجود به سایر موجودات افاضه شد.
همان‌گونه که اشاره شد امام عصر(ع) واسطه فیض بین خالق و مخلوق است و نور وجود، علم و هدایت به واسطه او به مخلوقات می‌رسد، آن حضرت به عنوان یکی از معصومین(ع) هدف نهایی آفرینش انسان و جهان است و مخلوقات به همان‌شکل که در پیدایش خود نیازمند هدف نهایی هستند، در تداوم، استمرار و بقای خلقت نیز به آن محتاج‌اند.
بنابراین همه موجودات عالم، هم اصل وجودشان به واسطه امام است و هم نعمت‌هایی را که در طول حیات خود دارند به واسطه وجود با برکت امام است.
در«مفاتیح الجنان» در دعای عدیله آمده است: «بِبَقَائِهِ بَقِیَتِ الدُّنیَا و بِیَمِینِهِ رُزِقَ الوَری؛ دنیا به واسطه بقای او باقی است و مخلوقات به برکت او روزی داده می‌شوند» این حقیقت در بیان نورانی معصومین(ع) به خوبی بیان شده که نمونه‌هایی از آن به این قرار است.
شیخ صدوق در«کمال الدین و تمام النعمه، ج 1، ص 393، ب 21، ح 22 » نوشته است: امام سجاد(ع)، در این رابطه می‌فرمایند«بِنَا یُنَزِّلُ الغَیثَ وَ یَنشُرُ الرَّحمَةَ وَ یَخرُجُ بَرَکَاتِ الأَرضِ؛ باران به وسیله ما نازل، و رحمت به وسیله ما منتشر و برکات زمین به خاطر ما خارج می‌شود».
باز وی در«کمال الدین و تمام النعمه، ج 1، ص 384، ح 2» آورده است که محمد بن فضیل می‌گوید: به امام علی بن موسی الرضا(ع) عرض کردم«آیا زمین بدون حجّت باقی می‌ماند؟»، حضرت فرمودند«نه»، عرض کردم از امام صادق(ع) برای ما روایت شده که زمین بدون حجّت باقی نمی‌ماند مگر این‌که خداوند بر اهل زمین یا بر بندگانش غضب کند پس امام فرمودند«باقی نمی‌ماند؛ در این صورت زمین اهلش را در خود فرو خواهد برد».
باز در«کمال الدین و تمام النعمه، ص 388، ح 14» آمده است: امام محمد باقر(ع) می‌فرمایند«اگر زمین روزی بدون امامی از ما باقی بماند، اهل خود را فرو خواهد برد و خداوند آن‌ها را به شدیدترین عذاب‌ها دچار خواهد کرد و پیوسته تا کسی از ما بین آن‌ها وجود دارد، از فرو رفتن و نابودی در امان خواهند بود، پس آن‌گاه که خداوند اراده کند که آنان را هلاک کند، به آنان مهلت ندهد، ما را از میان آنان گرفته و به سوی خود بالا خواهد برد سپس آن گونه که بخواهد اجرا خواهد کرد(زمین را زیر و رو خواهد ساخت)».
در این رابطه آیت الله صافی گلپایگانی در«منتخب الأثر، ص124، ح4» نقل کرده است: جابر بن عبد الله انصاری با شنیدن خبر غیبت حضرت مهدی(ع) از نبی اکرم(ص) پرسید«فَهَل یَقَعُ لِشِیعَتِهِ الإِنتفاعُ فِی غَیبَتِهِ؟؛ آیا در غیبت حضرت، شیعیانش بهره و فایده‌ای از او خواهند برد؟» حضرت رسول(ص) فرمودند«اِی و الَّذِی بَعَثَنِی بِالنُّبُوَّةِ إِنَّهُم یَنتَفِعُونَ بِهِ وَ یَستَضِیئُونَ بِنُورِهِ کانتِفاعِ النّاسِ بِالشّمسِ و إِن جَلَّلَها السِّحَابٌ»؛ بله، قسم به آن کسی که مرا به نبوت برانگیخت، همانا شیعیانش از او بهره‌مند می‌شوند و به نور او روشنی می‌یابند؛ همچون بهره‌مندی مردم از خورشید، آن‌گاه که ابر آن را پوشانده باشد».
همچنین شیخ صدوق در«کمال الدین،ج2،ص485» آورده است: خود وجود نازنین حضرت ولی عصر(ع) فرموده‌اند«همان‌گونه که مردم از خورشید پشت ابر بهره‌مند می‌شوند از من در زمان غیبتم بهره‌مند می‌شوند و همانا من سبب آرامش و امنیت مردم روی کره زمین هستم چنان‌چه ستارگان امان اهل آسمان باشند».
فایده بعدی، اثر امید بخشی به انسان‌ها است، زیرا ایمان و اعتقاد به امام غایب سبب امیدواری مسلمانان به آینده پر مهر و درخشان خویش در عصر ظهور محبوب و امام‌شان می‌شود.
جامعه شیعی طبق اعتقاد خویش به وجود امام شاهد و زنده همواره انتظار بازگشت آن یار سفر کرده که صد قافله دل همراه اوست را می‌کشد، شیعه هر چند آن محبوب را در میان خود نمی‌بیند اما خود را تنها و جدای از او هم نمی‌داند و ما این‌گونه اعتقاد داریم که امام غایب(ع) همواه مراقب حال و وضع شیعیان خویش است و همین مسأله باعث می‌شود که ما پیروانش به امید لطف و عنایت حضرتش برای رسیدن به یک وضع مطلوب تلاش کنیم و در انتظار آن منتظر بسر بریم.
چنان‌چه در« احتجاج طبرسی، ج2 ، ص497» آمده است: خود حضرت فرموده‌اند«ما در رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی نمی کنیم و یاد شما را از خاطر نمی بریم، پس تقوای الهی پیشه کنید و ما را یاری کنید تا از فتنه‌ای که به شما روی می‌آورد، شما را نجات دهیم».
فایده دیگر امام غایب، حفظ دین خدا است زیرا حضرت علی(ع) در این رابطه در«نهج البلاغه، خطبه 150، ص 208» می‌فرمایند: به برکت آن امام گروهی از مردم برای دفاع از دین و در هم کوبیدن فتنه‌ها آماده می‌شوند چنان‌چه شمشیر و تیر به دست آهنگر تیز می‌شوند، چشم آن‌ها به واسطه قرآن روشن است، تفسیر و معانی قرآن در گوششان گفته می‌شود و شب و روز از جام حکمت و علوم الهی سیراب می‌شوند.
بیان واضح‌تر از مطالب گفته شده این است که ما همواره از خدا وجود می‌گیریم؛ همواره از وجود امــام زمان(ع) خیر و برکت دریافت می‌کنیم، اگر می‌بینیم، به اذن امام زمان(ع) می‌بینیم، اگر می‌شنویم به اذن امام زمان(ع) می‌شنویم؛ اگر قیام می‌کنیم، با نیروی امام زمان(ع) قیام می‌کنیم؛ اگر می‌نشینیم، با نیروی امام زمان(ع) می‌نشینیم؛ لذا انفکاک بین انسان و انسان کامل که حضرت حجت(ع) است، یک لحظه هم محال است.
امام زمان(ع) از هیچ موجودی جدایی ندارد؛ لذا فرمود: «وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا؛ خداوند متعال، زمین را به نور رب روشن کرد»، این نور ربی که تمام زمین، تحت الشعاع و در پرتو آن است ائمه(ع) فرموده‌اند که این نور، وجود نازنین امام عصر(ع) است.
برکات زمین به دست امام زمان(ع) است، تأثیر و تأثّر در فعل و انفعالات همه‌ی امور زمین، همه با عنایت امام زمان(ع) است، لذا در زیارت جامعه کبیره می‌خوانیم: «بِــکُم فــَتَحَ اللهُ وَ بِــکُم یَختِمُ وَ بِکُم یُنَزِّلُ الغَیثَ وَ بِکُم یُمسِکُ السَماءَ أن تَقَعَ عَلَی الأَرضِ إلاّ بِإذنِهِ وَ بِکُم یُنَفّسُ الهَمَّ وَ یَکشِفُ الضُرَّ؛ خدا عالم وجود را با شما آغاز کرد و با شما به پایان می‌برد و به وجود شما، باران را نازل می‌کند و به خاطر شما، غم و اندوه را می‌گشاید و سختی و گرفتاری را برطرف می‌کند».
در پایان باید گفت که همه انسان‌ها و موجودات مدیون امام زمان(ع) هستند، زیرا گفته شده است: «بِیُمنِهِ رُزِقَ الوَرَیَ، وَ بِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الارضُ وَ السَماءُ» الوَرَی؛ یعنی ما سِوَی الله، تمام موجودات غیر از خدا، به یُمن وجود امام زمان(ع) روزی داده می‌شوند؛ یعنی عالَم امکان، سفره وجود امام عصر(ع) است ./9161/ت302/ن