تضرع در پیشگاه پروردگار بلا را رفع می کند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین علیرضا پناهیان تولیت مدرسه علمیه دارالحکمه، عصر یکشنبه  در سلسله جلسات شرح مضامین دلنشین مناجات شعبانیه که به صورت مجازی برگزار شد، گفت: یک مفهوم بسیار بلند در فراز اول مناجات شعبانیه وجود دارد که باید جداگانه به آن پرداخت و آن مفهوم تضرع است.

وی افزود: امیرمومنان علی(ع) در پیشگاه خداوند متعال سریع فریاد می زنند بارالها؛ من ایستاده‌ام در برابر پناه تو، ایستاده ای بسیار کوچک و فقیر در برابر بزرگ و غنی مطلق در حالی که به سوی تو تضرع دارم؛ تضرع مفهومی است که هفت مرتبه در قرآن کریم با همین معنا استفاده شده است.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان ادامه داد: معنای اصلی تضرع گریه کردن نیست زیرا گریه کردن یکی از نتایج آن است، تضرع نهایت التماس کردن و خضوع در برابر پروردگار است؛ متضرع کسی است که ذره ای برای خودش غرور و دارایی قائل نیست و در نهایت خضوع به سر می برد.

تولیت مدرسه علمیه دارالحکمه اضافه کرد: تضرع حالتی است که از حالت پنهان خارج و آشکار می شود و انسان متضرع با تضرع شکسته حالی خودش را نشان می دهد.

وی با استناد به آیات الهی، گفت: خداوند در قرآن کریم می فرماید: چرا زمانی که بلای ما بر سر آنان نازل شد تضرع نکردند؛ خداوند متعال در این آیه نظر خود را به صراحت بیان می فرماید تا بندگان هنگام بلا در پیشگاه خداوند تضرع کنند تا در پناهگاه امن الهی پناه داده شوند.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان ادامه داد: دلیل اصلی کسانی که در مواجهه با بلای الهی تضرع نمی کنند قساوت قلبی است که آنان دارند زیرا این افراد حتی در بلایا هم نمی خواهند به در خانه خدا بروند؛ شیطان رفتار این افراد را برای آنان زینت داده است.

تولیت مدرسه علمیه دارالحکمه بیان کرد: فلسفه بلایا و گرفتاری ها آن است که انسان خداوند را یاد کند و در پیشگاه پروردگار به تضرع بپردازد؛ این تضرع برای انسان های عادی در بلا رخ می دهد اما تضرع در میان اولیای الهی و اهل معرفت نتیجه شدت علاقه آنان به خداوند و مقامات عالی قرب است.

وی با بیان اینکه تضرع نیازمند یک بلوغ معنوی است، گفت: بعضی از خوبان به شدت احساس نیاز به قرب می کنند به قدری که اگر بدانند از قرب الهی دور شدند به شدت در پیشگاه حضرت حق ناله سر می دهند.

استاد حوزه علمیه افزود: امام علی(ع) چون به بلوغ معنوی نسبت به آن مقامات عالی قرب رسیده بودند در مناجات شعبانیه احساس نیاز شدید خویش را ابراز می کنند زیرا حضرت نمی توانند یک ذره فاصله را نسبت به آن نقطه مطلوبی که هر لحظه برایشان تازه‌تر می شود و آن اوج گشوده‌تر جلوه می کند ثانیه ای دور ببینند برای همین در این مناجات متضرعانه ناله سر می دهند.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان ادامه داد: ما باید از خداوند بخواهیم ضرورت تقربش را به ما بچشاند تا بتوانیم برای دور بودن از خداوند یک شب گریه کنیم و از پیشگاه الهی بخواهیم ما را به قرب خود نزدیک کند./813/پ202/ب1