دوهفتهنامه الکترونیکی باب‌الجواد به پله 25 رسید
خبرگزاری رسا ـ بیست و پنجمین شماره دوهفتهنامه الکترونیکی باب‌الجواد(ع) با هدف تولید و نشر آثار مرتبط با امام رضا(ع) در موضوعات مختلف در فضای مجازی منتشر شد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، بیست و پنجمین شماره دو هفته‌نامه الکترونیکی باب‌الجواد(ع) شامل سخن سردبیر، دلنوشته، خاطره، داستان، زندگی‌نامه، بازنشر، مشاهیر مدفون در حرم، شعر، مناسبت‌نامه،مقاله، ره‌توشه و معرفی کتاب و مقاله در فضای مجازی به روزرسانی شد.
موضوعاتی همچون آیینه‌نگار، آخرین اخبار، حدیث یار، نقشه حرم، پنجره فولاد، زیارت آنلاین، پیوندها و تبلیغات از دیگر بخش های این شماره است که بخش معرفی وبلاگ‌ها در سبک جدیدی به معرفی کامل وبلاگ‌های رضوی می پردازد و در بخش آخرین اخبار، هر روز اخبار مرتبط با امام رضا(ع) پوشش داده شده است.
در بخش آیینه‌نگار پوستر‌ها و عکس‌های جذاب و دیدنی از مولود کعبه، حضرت زهرا(س)، امام هادی(ع)، حضرت عشق، بارگاه هشتم، دخیل، فاطمیه، حاجت، عمه سادات، یا اباالحسن، کلمه التوحید، هدیه میلاد و خورشید بر نیزه، آورده شده که با بهترین کیفیت قابل مشاهده و دانلود است.
وبلاگ کبوتر حرم، مهر هشتم و دربان آقا از موضوعات مطرح شده در بخش حدیث یار و موضوعات آداب مسافرت، آفتاب هشتم، من تو را می‌خوانم، غبار حرم، چه بخواهیم، آداب زیارت و امام رئوف نیز در قسمت پاکدست‌ها این دوهفتهنامه الکترونیکی قابل مشاهده است.
سخن سردبیر
در روز مباهله زینت بخش دوهفته نامه الکترونیکی باب الجواد(ع) ذکر روایتی درباره این روز از امام رضا(ع) است.
امام رضا(ع) در پاسخ به سؤال مامون و جمعی از علمای آن زمان درباره موضوع برگزیده بودن عترت فرمودند: «غیر از آنچه در باطن قرآن راجع به این مسأله آمده در ظاهر قرآن، دوازده مورد در خصوص عترت بیان شده است و مورد سوم آن جاست که خداوند پاکان را از سایر خلقش جدا کرد و در آیه ابتهال به پیغمبرش دستور داد که به همراهی آنان با دشمن مباهله کنند». علما گفتند: «منظور پیامبر از کلمه "انفسنا" خودش است نه حضرت علی(ع)».
امام فرمودند: «نه، اشتباه می کنید منظور همان علی بن ابی طالب(ع) بود، چنان که در حدیثی از پیامبر اسلام(ص) است که فرمودند:«اگر "بنو ولیعه" که قبیله ای بودند در طائف مسکن داشتند و هنگام جنگ با مسلمانان به قلعه های محکم خود پناه می بردند دست از روش خود بر ندارند، مردی را که چون نفس خودم هست یعنی علی بن ابی طالب به سوی آنان خواهم فرستاد».
کبوتر
در بخش دل‌نوشته‌های این دوهفتهنامه می خوانیم: «دلت کبوتری می‌شود و تو را میهمان محبت و کرم حضرت می‌کند، از باب الجواد(ع) که وارد می‌شوی تا چشمت به گنبد می‌افتد دلت کبوتری می‌شود و تو را میهمان محبت و کرم حضرت می‌کند».
«بعد از اذن دخول و حرکت برای زیارتش با هر قدم دلت گره می‌خورد به شبکه‌های ضریحش و هر چه قدر به ضریح نزدیک‌تر می‌شوی دلت عاشق‌تر می‌شود، دو رکعت نماز عشق می‌خوانی و زیارت‌نامه‌اش را با قلب‌ت گره می‌زنی و ناگهان صدای نقاره بلند می‌شود، بیماری شفا گرفت.»
نشانه
در بخش خاطره دوهفتهنامه الکترونیکی باب‌الجواد در موضوعی با عنوان نشانه آمده است: «خیلی ناراحت بودم، با خودم فکر کردم شاید کلا باید از خیر زیارت آقا بگذرم، قبول کردن این فکر خیلی سخت تر از خود فکر بود در حالیکه بین سجاده با بغض نشسته بودم صدایی در درونم می گفت: خودت را گول نزن تو از درگاه آقا رانده شده‌ای دیگر امام رضا(ع) تو را دوست ندارد، ببین حتی اجازه استشمام عطر حرمش را به تو نداده است!»
دچار تردید شده بودم، باورم نمی شد که حتی لیاقت استشمام عطر حرم را هم ندارم، چشمانم را بستم و خاطرات شور و هیجان روزهای پیش از موعد سفر را در ذهنم مرور کردم، چقدر خوب می شد اگر 5 روز مهمان آقا امام رضا (ع) باشم و فقط 5 دقیقه تا حرم فاصله داشته باشم، همه چیز آماده بود که یک دفعه همه چیز بهم ریخت.
هیچ وسیله نقلیه‌ایی برای سفر پیدا نکردیم، نه هواپیما و قطاری و نه حتی اتوبوسی، تا به حال سابقه نداشت، با خودم فکر می کردم که شاید حکمتی در این نرفتن باشد، هنوز چند روزی نگذشته بود که برای کلاس آموزشی در مشهد، دعوت شدیم، اما بی خانواده رفتن که صفایی ندارد و با خودم گفتم: «حتما آقا نخواسته اگر می خواست خودش مسؤولین این دوره آموزشی را راضی می کرد که با خانواده بروم!»
تازه هیجانم خوابیده بود که یکی از دوستانم گفت، می تواند سه نفر از ما را به مشهد ببرد! اما یک نفر می ماند، آقا ما را لایق زیارت نمی داند، چشمانم پر از اشک شد، آقا بگو که مرا دوست داری و اینها همه حکمتی دارد، دلم برای حرمت تنگ شده، یک نشانه بفرست، دلم حتی برای عطر حرمت هم بی تاب است.
در همین افکار بودم که یک دفعه صدای خواهرم از اتاق مرا به خود آورد:«عجب عطر حرمی در کمد پیچیده، این عطر کجا بوده که تا به حال ندیده بودمش، چرا عطر حرم را پنهان کرده بودی؟
امام واسطه فیض الهی
در بخش مقاله چنین آمده است: «جهان و موجودات آن از این رو که قابلیت گرفتن فیوضات الهی را ندارند نیاز به واسطه‌ای دارند که از طریق آن حیات پیدا کنند و به زندگی ادامه دهند، خداوند مهربان از این ناتوانی آگاه بود و به همین خاطر اول مخلوق خود را شاگرد بی‌واسطه خود و مجرای فیض قرار داد اولین مخلوق خداوند وجود مقدس پیامبراکرم(ص) و به تبع آن ارواح مقدس معصومین(ع) بودند که پیش از خلقت حضرت آدم و حتی قبل از خلقت فرشتگان حضور داشتند».
پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند: «کنت نبیا و آدم بین الماء و الطین، یعنی من نبی بودم و آدم بین آب و گل بود» و علی(ع) فرمودند: «کنت وصیا و آدم بین الماء و الطین، یعنی من وصی پیامبر(ص) بودم وقتی آدم هنوز در بین آب و گل بود».
خداوند بزرگ بر آینه دل انسان کامل متجلی می‌شود و تصویر این تجلی از آینه قلب امام معصوم می‌تابد و جهان و تمام موجودات هستی را به وجود می‌آورد، وجود مقدس انسان کامل دائما در حال استمداد فیوضات الهی برای جهان است و به واسطه این استمداد، فیوضات رحمانی و رحیمی پروردگار از مجرای امام معصوم(ع) به جهانیان می‌رسد.
امام عصر (عج) فرمودند: «امامان از خداوند تعالی درخواست می‌کنند و خداوند به خاطر تعظیم حق ایشان، می‌آفریند و روزی می‌دهد»، از این رو تمام هستی چه در حدوث و چه در بقا وامدار انسان کامل است.
در دعای «عدیله» درباره صاحب الامر امام زمان(عج) آمده است: «ثم الحجة الخلف القائم المنتظر المهدی المرجی الذی ببقائه بقیت الدنیا و بیمنه رزق الوری و بوجوده ثبتت الارض و السماء، یعنی پس از یازده امام که یاد شد امام و حجت دوازهم قائم منتظر مهدی است که امیدها به اوست و به واسطه او دنیا باقی و برقرار است و به برکت وجود او مردم روزی دریافت می‌کنند و در سایه وجود او آسمان و زمین برقرارند».
محمد بن فضیل می‌گوید از حضرت رضا(ع) پرسیدم آیا روزی روی زمین بی امام خواهد بود؟ فرمود: «نه»، گفتم از امام صادق(ع) روایت شده که اگر روی زمین بی امام باشد، زمین یا بندگان مورد خشم خداوند قرار می‌گیرد. فرمود: «نه اصلاً زمینی و بشری نمی‌ماند، همه از بین می‌رفتند».
فیض رسانی به عالم وجود مربوط به مرتبه عالی انسان کامل است، در این مرحله انسان کامل بر وجود امکانی تسلط کامل دارد، به حقایق جهان عالم است و مسجود فرشتگان قرار می‌گیرد، حتی اگر فرشته وحی بخواهد آیه‌ای نازل کند از مجرای مرتبه عالی انسان کامل عبور می‌کند و امام واسطه رسانیدن فیض به مرتبه انسانی خود است.
نذر قدیمی
در بخش داستان این دوهفتهنامه می خوانیم: «وارد خانه که می‌شوی عطر قدیمی بودن آنچنان می‌خورد توی دماغت که مست می‌شوی، حوض وسط حیاط با ماهی‌های قرمز و گلدان‌های شمعدانی که با دقت دور حوض چیده شده‌اند، درخت‌های بید و چنار که برگ‌هایشان با هر نسیمی به رقص و پایکوبی می‌پردازند».
صدای گوسفندی که به درخت بسته شده، مستی را از سرم می‌پراند، خانه حسابی شلوغ است و پر از رفت و آمد اهالی خانه که به بهانه عید و قربانی دور هم جمع شده‌اند، در بین جمع حاج احمد را پیدا می‌کنم و بعد از سلام و احوال‌پرسی و تعارفات معمول از او می‌پرسم: حاجی، قربانی برای چیه؟
حاج احمد دستی به ریش‌هایش می‌کشد، من‌منی می‌کند و می‌گوید: «راستش نذر آقا امام رضا(ع) کرده‌ام برای سلامتی آقا»، قبل از اینکه بخواهم با پوزخند و تعجب بپرسم، سلامتی آقا؟ بر روی شانه‌ام می‌زند و می‌گوید: «سلامتی آقا امام زمان(عج) رو می‌گم جوون»، پیش خودم فکر می‌کنم که چقدر اینجا پر از صفاست، خود حاج احمد، خونه‌اش و حتی نذرش.
گفتنی است، بیست و پنجمین شماره دو هفته نامه الکترونیکی باب الجواد(ع) به همراه چهار شماره پیشین، به مدیرمسؤولی و سردبیری زهرا باقری با طرحی جدید در فضای مجازی به نشانی www.baboljavad.com بارگذاری شده و قابل استفاده برای علاقمندان است. /907/ت302/ی
ارسال نظرات