گذر به قرائتی نوین از اگزیستانسیالیسم دین‌شناخت
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام احمد آکوچکیان، عضو هیأت علمی مرکز تحقیقات استراتژیک توسعه(رشد) عصر سه‌شنبه در «دومین کنفرانس بین‌المللی فلسفه دین معاصر» که به همت انجمن علمی فلسفه دین ایران و با همکاری پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در این پژوهشگاه واقع در اتوبان کردستان تهران برگزار شد، به ارائه سخنرانی با عنوان «گذر به قرائتی نوین از اگزیستانسیالیسم دین شناخت» پرداخت. وی گفت: اگزیستانسیالیسم نوعی مکتب فلسفه هنجارین درباره هستی اصیل انسان، در عصر گذار مدرنیسم اروپایی به فرا نوگرایی است که در رویکرد به انکشاف هستی، داعیه‌دار حل معمای نظریه معرفت و آگاهی از رهگذر معرفت خاص و تجربه عهده‌داری التزام، ارزش و قضاوت به روشی پدیدارشناسانه با میان‌داری اندیشه درباره تجربه درونی به هستی درآمدن و خود را طرح ریختن در بلبشوی ابتذال زندگی روزانه و اضطراب و رنج برآمده از این حس گم‌شدگی است، تا انسان به خودش برسد و این‌گونه هستی را تبیین کند، خویش را طرح ریزد، تحقق بخشد و در زبان آشکار کند. حجت‌الاسلام آکوچکیان ادامه داد: از همین جاست که حس قائمه هستی داری این موجود ناتمام، حیرت زا، دلهره‌آور و اضطراب آفرین است، به درستی که آیا ماهیت انسان، به خود افتادگی وی به خویش معنی می‌شود؟ آیا آن هستی اصیل خواسته شده انسانی، تنها با این قرائت از اگزیستانسیالیسم دست یافتنی است؟ چگونه می‌توان از هستی دار خودآگاه در نظریه‌ای فراتر از تفسیر انسان به دلهره، به تفسیر حقیقت مدار هستی و ارزش‌شناخت معنایی برای زندگی دست یافت به گونه‌ای که هم از سویی ضرورت گذار از قرائت فلسفه وجود متعالیه به فلسفه موجود متعالیه جایگاه یابد و هم از سویی از اگزیستانس به معنای هستیِ انسانیِ درافتاده در هستی و گم در زندگی روزانه، عبور کرده و از «خودی سالک رشد» رهسپار الگوپذیری انسان کامل محمدی ـ علوی شده و او آنجایی خویش را تحقق بخشد. عضو هیأت علمی مرکز تحقیقات استراتژیک توسعه(رشد) با اشاره به این‌که آموزه‌های قرآنی ـ اوصیایی چشم‌انداز دگرگونه‌ای از مکتب هستی داری انسانی را در میان می‌آورد، گفت: در این رویکرد خود ویژه، انسان از خودش عبور می‌کند و به فطرت، ظرفیت‌ها، نیازها و ساخت و ترکیب خویش آگاه می‌شود تا به جهان در رسد، درک بلا واسطه‌ای که کلید شناخت و تغییر جهان و هستی است. وی ابراز داشت: نوبت به جهان می‌رسد، آدمی از هستی محدود و محکوم خویش به نظام‌مندی عالم و هستی نامحدود و هستی سازی می‌رسد و این‌گونه ایمان می‌آورد و مقولاتی چون زیبایی در جهان، هدف‌داری هستی، معناداری و مرجله‌داری آن در میان می‌آید. حجت‌الاسلام آکوچکیان گفت: آدمی می‌تواند خویش را به اسماء فعل خداوند و جای نشینی خداوند باز تعریف کند و خویش را طرحی معنی‌دار بریزد و تحقق بخشد. عضو هیأت علمی مرکز تحقیقات استراتژیک توسعه(رشد) اظهار داشت: آزادی در ابعاد گوناگونش به عدالت و به عبودیت انسان آفرین خداوندی، چونان روشی برای آفرینندگی دانسته‌تر می‌شود، پس او در برابر خویش و نیز عمل خویش مسؤول است و بدینسان اخلاق در لایه‌ای فراتر از تجربه تکالیف و تجربه ارزش‌ها بلکه در سطح تجربه اختیار خلاق، قرار نظام‌مندی در متن زندگی خلاق آدمی خواهند داشت. وی ابراز داشت: یأس‌ها، دلهره‌ها، دلواپسی‌ها، نه از حس وا افتادگی به خویش که از درک عظیم بودن، ضرورت رفتن و حرکت خویش، حس فاصله میان بودن و شدن، ابهام راه و طول و بُعد طریق، مایه می‌گیرد و مرگ، زیبا شناخت تجربه باطنی، باز تفسیر می‌شود. حجت‌الاسلام آکوچکیان خاطر نشان کرد: پس موقعیت‌ها، مخلوق اختیار خلاق و قدر انسانی‌اند و نه رقم زننده کیستی انسانی. این سخنرانی در قالب مقاله مشترک با عباس اشراقی عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی و رضوانه دستجانی کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث و پژوهشگر مرکز تحقیقات توسعه(رشد) ارائه شد./956/پ202/ن